بررسي و تطبيق داستان موسيو ابراهيم و گل‌هاي قرآن اثر اريك امانوئل اشميت با اقتباس نمايشي آن، نوشته عليرضا كوشك جلالي

سبك نگارش «اشميت» كلاسيك، روان، موجز و حاوي مفاهيم عميق فلسفي، عرفاني، اجتماعي و فاقد نقش و نگارهاي زائد است. هرچند داستان‌هاي «اشميت» عمدتا غير قابل پيش‌بيني و غافلگيركننده‌اند، حضور طبقات اجتماعي مختلف در آثار او باعث ايجاد نوعي حس همزاد پنداري خواننده با شخصيت‌هاي داستان‌هاي او مي‌شود. سوال اصلي اين پژوهش عبارتند از اين كه آيا نمايشنامه اقتباس شده از داستان «موسيو ابراهيم و گل‌هاي قرآن» داراي الگوهاي ساختاري و روايي مناسب است؟ روش تحقيق در اين پژوهش «تحليلي- توصيفي» است. پژوهشگر با استفاده از روش گردآوري اطلاعات كتابخانه‏اي و جمع آوري فيش‌هاي تحقيقاتي ابتدا پيرامون داستان مطالعه داشته، سپس با توجه به عناصر اصلي داستان «موسيو ابراهيم و گل‏هاي قرآن» به دنبال تطبيق اين عناصر با اقتباس نمايشي آن نوشته عليرضا كوشك جلالي خواهد بود و در آخر نتيجه‏گيري خواهد كرد. نتايج پژوهش نشان ميدهد كه دو اثر يكي نوشته اريك اما نوئل اشميت و دگير نوشته عليرضا كوشك جلالي بسيار به يكدگير شبيه هستند و تنها داراي تفاوت‌هاي جزيي در اسامي شخصيت ها، وقوع برخي اتفاقات جزيي و كشمكش‌هاي ناچيز هستند.