آينده پژوهي تاثير هنرهاي بومي_منطقه اي در ايجاد حس تعلق به مكان در فضاي شهري

امروزه واكنش‌هاي شهروندان در مواجهه با فضاي شهري، وابستگي بسياري به فاكتورهاي متفاوت مكان دارد كه استفاده مكرر و رضايت از محيط را براي آنها به ارمغان مي‌آورد. اين فاكتورها مي‌بايست داراي تطابق بسياري با ويژگي‌هاي هر منطقه ‌باشد تا بتواند تاثير بيشتري بر شهروندان همان منطقه بگذارد. گرافيك محيطي به عنوان يكي از عوامل تاثيرگذار در بستر شهرها، با در نظر گرفتن و طراحي عناصري جهت خوانايي بيشتر محيط براي شهروندان نقش به سزايي در ايجاد حس تعلق به مكان در فضاي شهري براي شهروندان ايفا مي‌كند. آينده پژوهي و شناسايي عواملي كه باعث تقويت ارتباط شهرواندان با محيط‌هاي شهري شود، مي‌تواند تاثير به سزايي بر عملكرد فضاهاي شهري داشته باشد و فرد را مجاب به استفاده مجدد از فضاي شهري كرده و در او ايجاد حس تعلق به مكان كند. در اين مقاله سعي مي‌شود تا به روشي توصيفي-تحليلي و با استفاده از منابع كتابخانه، به آينده‌پژوهي تاثير هنرهاي بومي- منطقه‌اي كه وابسته به فرهنگ و هويت هر منطقه مي‌باشد، و تحليل تاثير اين هنرها در ايجاد حس تعلق به مكان شهري پرداخته‌ شود و ميزان اين تاثير پذيري را با توجه به فاكتورهاي آينده پژوهي در شهرها بررسي نمايد. در نهايت با جمع‌بندي داده هاي به دست آمده به روشي كيفي، به اين نتيجه دست يافته مي‌شود كه آينده پژوهي شهري، در جهت ايجاد حس تعلق به مكان شهري، با استفاده از گرافيك محيطي، رابطه مستقيمي با استفاده از المان‌هاي هنرهاي بومي_منطقه‌اي در سطح شهرها دارد. به طوري كه هر چه ميزان استفاده از المان‌هاي هنرهاي بومي در سطح شهرها بيشتر باشد، ميزان ايجاد حس تعلق به مكان شهري نيز افزايش مي‌يابد.