به كارگيري الگوريتم هاي بهينه سازي ازدحام ذرات و شعله‐پروانه جهت بهبود خوشه بندي

روش هاي خوشه بندي داده ها به طور گسترده در كاربردهاي مختلفي جهت دسته بندي اشياءداده مورد استفاده قرار مي گيرد. الگوريتم K‑ميانگين روشي براي خوشه بندي است كه قبلا طيف وسيعي از مقبوليت را به دست آورده است. با اين حال، عملكرد آن به شدت به مراكز اوليه انتخاب شده در خوشه بندي بستگي دارد. اين الگوريتم به راحتي در راه حل بهينه محلي به دام مي افتد. الگوريتم هاي فراابتكاري، يكي از انواع الگوريتم هاي بهينه سازي تقريبي هستند كه داراي راهكارهايي جهت خروج از نقاط بهينه محلي هستند. در اين مقاله سعي بر اين است با استفاده از دو الگوريتم بهينه سازي ازدحام ذرات و بهينه سازي شعله‐پروانه نتيجه حاصل از خوشه بندي K‑ميانگين را بهينه نموده و نشان دهيم اين الگوريتم نسبت به حالتي كه تنها از الگوريتم بهينه سازي شعله‐پروانه استفاده شده است بهتر عمل مي كند