ارزيابي اثرات زيست محيطي ناشي از بلند مرتبه سازي با رويكرد سيستم هاي اداره زمين (مورد مطالعه منطقه 22 تهران)

امروزه چارچوب نظري پذيرفته شده براي كليه سيستم هاي اداره زمين، توسعه پايدار است كه شامل سه گانه اقتصادي، اجتماعي و زيست محيطي است. اين مهم در سايه حكمراني خوب محقق مي گردد تا اقتصادي پويا و سالم در حوزه زمين ايجاد شود .فرآيندها و نهادهاي مرتبط با ساخت و سازهاي جديد زيرساخت هاي فيزيكي، آب، برق، اجراي برنامه ريزي ساخت و ساز، مجوزهاي ساختماني و كاربري زمين همگي در مقوله توسعه زمين مي باشد. سياست هاي محيط زيستي در راستاي رشد اقتصادي همراه با وضع مقرراتي جهت جلوگيري و كنترل آلودگي هوا، زمين، آب، صدا و تصفيه زباله قابل دستيابي است. رشد و توسعه شهرهاي بزرگ به‌واسطه افزايش جمعيت و كمبود زمين در آنها باعث گسترش شهرهاي بزرگ در بعد عمودي گرديده است. احداث ساختمان‌هاي بلندمرتبه و چندمنظوره از نمادهاي توسعه در كلان‌شهرها مي‌باشد. يكي از راه هاي رسيدن به توسعه پايدار ارزيابي آثار محيط زيستي طرح ها و پروژها است. ارزيابي اثرات زيست محيطي (EIA) بر تمامي فعاليت هاي عمراني و ساخت و سازها و توسعه شهر و كشور با در نظر گرفتن ملاحضات زيست محيطي انجام مي شود. اين فرايند به طور رسمي براي پيش بيني پيامدهاي محيط زيستي (مثبت يا منفي) يك طرح، سياست، برنامه يا پروژه، پيش از آغاز فرآيند هاي اجرايي، انجام مي شود و با اقدامي پيشنهادي رسميت مي يابد. در ارزيابي اثرات زيست محيطي براي يك پروژه ساختماني بلند مرتبه وجود يك سيستم اطلاعات مكاني (GIS) موجب مي شود تا عوامل موثر در تصميم گيري در حوزه محيط زيست ضريب اطمينان بالايي داشته باشد. با تجزيه و تحليل مي توان تخمين كافي از آثار مثبت و منفي در خصوص پيامد هاي اجراي پروژه حاصل شود. يكي ديگر از مدل هاي مناسب جهت ارزيابي از ساختمان هاي بلند مرتبه در حوزه محيط زيست، مدل اطلاعات ساختمان (BIM ) است. در اين تحقيق سعي شده با رويكرد سيستم هاي اداره زمين مقوله ارزيابي زيست محيطي بلند مرتبه سازي در منطقه 22 تهران را مورد بررسي قرار داده و با استفاده از ماتريس SWOT بهترين راهكار را در خصوص بهبود سياست هاي زيست محيطي اتخاذ و گامي مهم در راستاي اهداف سيستم هاي اداره زمين كه همانا رشد اقتصادي، اجتماعي و زيست محيطي است را همراه با ايجاد توسعه پايدار محقق نمود.