ساماندهي بازار شتر، حلقه طلايي توسعه زنجيره ارزش اين دام راهبردي

شتر به‌عنوان يك دام بومي و سازگار با شرايط اقليمي غرب آسيا، از ديرباز مورد توجه و پرورش دامداران ايران بوده است. اين دام بومي از نظر كيفيت توليد گوشت و شير در مقايسه با ساير دام‌ها در سطح بالايي قرار دارد و به‌دليل وابستگي حداقلي به نهاده‌هاي وارداتي در روند توليد خود نسبت، به دام‌هاي مشابه ديگر از تكانه‌ها و تحريم‌هاي خارجي كمترين تاثيرپذيري را دارد. اما برخلاف مزاياي سرشار توليدي، شتر از جايگاه مناسبي در بازار توليد دام كشور برخوردار نيست و اين ظرفيت درون‌زا همچنان توسط توليدكنندگان، مغفول و دست‌نخورده باقي مانده است. در اين پژوهش به بررسي و دسته‌بندي موانع اقتصادي شكل‌گيري بازار شتر در كشور و ارايه‌ي راهكارهاي سياستي و اجرايي رفع اين موانع پرداخته شد. براساس يافته‌هاي اين پژوهش مجموعه‌اي از عوامل اقتصادي شامل الف) فقدان شفافيت اطلاعات اقتصادي، ب) گريز سرمايه و كاهش سرمايه‌گذاري، ج) قيمت بالاي محصولات، د) حاشيه‌ي بازاريابي بالا و ه) فقدان تقارن اطلاعاتي در بازار، مانع از تشكيل بازار كارا براي زنجيره‌ي ارزش شتر در كشور شده است. براي رفع موانع اقتصادي توسعه‌ي بازار شتر در كشور راهكارهاي اجرايي مانند ايجاد بازارهاي حقيقي و مجازي با هدف ايجاد شفافيت‌هاي قيمتي، توسعه زنجيره‌ي فروش نهاده‌ها و محصولات نهايي، تبليغات و فرهنگ‌سازي عمومي، ايجاد زيرساخت سرمايه‌گذاري براي توسعه‌ي توليد، تامين نهاده‌هاي توليد و تضمين بازار فروش محصول براي كاهش ريسك توليد، به‌نژادي و اصلاح نژاد براي توليد نسل‌هاي با بهره‌وري بيشتر پيشنهاد مي‌شود. برنامه‌ريزي براي اجراي گام‌ به گام اين راهكارها منجر به رفع موانع تشكيل بازار اقتصادي شتر در كشور و احياي زنجيره‌ي ارزش اين دام اقتصادي خواهد شد.