بررسي اثر شير شتر بر هيپرگليسمي القاء شده توسط استرپتوزوتوسين در رتهاي نر نژاد ويستار

در شير شتر پروتئيني وجود دارد كه عملكردي مشابه با انسولين داشته و در محيط اسيدي معده به شكل دلمه در نمي آيد. اين امر اجازه مي دهد تا پروتئين شبه انسوليني بطور متناوب از معده عبور كرده و باقيمانده آن در روده جذب گردد. در اين تحقيق از 24 سر رت نر نژاد ويستار با وزن 230 تا 250 گرم استفاده و در 4 گروه 6 تايي كنترل سالم (دست نخورده)، كنترل منفي ( رتهاي ديابتي شده بدون هيچ درمان)، كنترل مثبت ( رتهاي ديابتي شده تحت درمان توسط انسولين) و گروه تجربي ( رتهاي ديابتي تحت درمان با شير شتر) تقسيم شدند. جهت ديابتي كردن رتها از تزريق داخل صفاقي استرپتوزوتوسين بادوزmg/kg/B.W 55 استفاده گرديد. طول آزمايش 60 روز بوده و در ابتدا و انتهاي دوره، نمونه خون از رتها تهيه و سطوح سرمي ماركر هاي بيوشيميايي از جمله انسولين، گلوكز، كلسترول، تري گليسريد، HDL و LDL مورد ارزيابي قرار گرفتند. نتايج اين تحقيق نشان ميدهند كه تجويز خوراكي شير شتر يك كوهانه در رتهاي مبتلا به ديابت مي تواند كاهش معني داري در ميزان قند خون ايجاد نمايد ( 05/0 P ). بعلاوه بررسي سطوح سرمي پروفايل ليپيدي نشان دهنده اثرات درماني شير شتر بر عوارض جانبي ايجاد شده در ديابت نوع 1 و تعديل سطوح سرمي اين ماركرها مي باشد. با توجه به نتايج حاصله مي توان گفت كه وجود پروتئين شبه انسوليني در شير شتر موجب تقليد اثرات انسولين شده و در در مان ديابت موثر مي باشد.