بيوفلوتاسيون كالكوپيريت با استفاده از باكتري‌هاي هالوفيل به صورت مجزا و تركيب آن‌ها به عنوان بازداشت‌كننده‌هاي زيستي پيريت

با توجه به افزايش روزافزون مصرف آهك در فرآيند فلوتاسيون براي افزايش pH سيستم و ايجاد محيط قليايي و نيز گران شدن تدريجي آن، توجه محققان به سمت انجام عمليات فلوتاسيون در محيط خنثي جلب شده است. باكتري‌هاي هالوفيل پتانسيل جايگزيني براي كاهش‌دهنده‌هاي فلوتاسيون مانند آهك را دارند زيرا عمل فلوتاسيون با كمك آن ها در pH خنثي نيز قابل انجام است. همچنين به دليل اثر بافر آب دريا، كه واسطه انتخابي براي بيوفلوتاسيون است، استفاده از روش بيوفلوتاسيون باعث كاهش استفاده از آب آشاميدني و همچنين كاهش مصرف مواد شيميايي مي شود. در اين پژوهش، پنج نوع باكتري هالوفيل به عنوان بازداشت كننده هاي زيستي پيريت و شناوركننده هاي كالكوپيريت مورد مطالعه قرار گرفتند. آزمايش‌هاي بيوفلوتاسيون با استفاده از لوله هاليموند انجام شدند كه باكتري‌هاي Halobacillus sp.، Alkalibacillus almallahensis، و Alkalibacillus sp. عملكرد بهتري در بازداشت پيريت و شناورسازي كالكوپيريت نسبت به ساير باكتري‌ها داشتند. بازيابي بازداشت پيريت هنگام استفاده از آن ها به ترتيب 9/۳۰، 3/30، و 0/34 درصد و بازيابي شناورسازي كالكوپيريت توسط آن ها به ترتيب برابر با ۹/۵۲، ۶/۶۸، و ۷/۵۵ بود كه نشان‌دهنده انتخاب پذيري بالاي اين باكتري‌ها در فلوتاسيون مي‌باشد. علاوه بر آزمايش هاي فوق، تأثير تركيب اين سه نوع باكتري بر بازداشت پيريت و شناورسازي كالكوپيريت نيز مورد مطالعه قرار گرفت. نتايج نشان دادند كه تركيب هر سه نوع باكتري (3/33 درصد از هر نوع) با هم توانستند پيريت را نسبت به ساير حالت‌ها بهتر بازداشت كنند و مقدار بازيابي پيريت ۵/۲۷ درصد به دست آمد كه نسبت به باكتري هاي تك كمتر بود. همچنين تأثير عملكرد تركيب اين سه نوع باكتري بر روي شناورسازي كالكوپيريت بررسي شد و بازيابي آن ۶/۷۲ درصد به دست آمد كه نسبت به باكتري هاي تك بالاتر بود. از سوي ديگر با توجه به اينكه مقدار بازيابي كالكوپيريت در تست‌هاي تركيب سه باكتري از تست هاي تك باكتري، و دو باكتري بيشتر بود، مي توان نتيجه گرفت تركيب هر سه باكتري مي‌تواند باعث هم افزايي بهتر و بهبود عملكرد آن ها در تست هاي ميكروفلوتاسيون شود.