بررسي اثر پارامترهاي طراحي در انرژي مصرفي و كنترل پذيري برج ديواره مياني

تقطير متداول ترين روش جداسازي در فرايندهاي شيميايي است كه سهم عمده اي از مصرف انرژي فرايند را به خود اختصاص مي دهد. برج هاي تقطير ديواره مياني يك طراحي كارامد براي كاهش مصرف انرژي تقطير چندجزيي است. با اين وجود استفاده از اين نوع برج هنوز فراگير نشده است كه مي تواند به دليل مشكلات عملياتي و چالش هاي كنترلي آن باشد. در اين مقاله، تاثير برخي پارامترهاي طراحي برج تقطير ديواره مياني روي مصرف انرژي و به ويژه كنترل پذيري اين برج بررسي شده است. تعداد سيني ها، موقعيت جريان جانبي و ديواره مياني به عنوان پارامترهاي طراحي انتخاب شده اند. براي بررسي كنترل پذيري از معيار خطي عدد حالت كه از مدل پاياي برج قابل محاسبه است استفاده شده است. در نهايت از طريق شبيه سازي از نرم افزار COCO طراحي هايي كه كمترين بار حرارتي كل و در عين حال بهترين كنترل پذيري (يا كمترين عدد حالت) را دارا هستند به دست آمده است.