ارائه رويكردي نوين براي توسعه زنجيره تأمين مواد اوليه ليگنوسلولزي براي صنايع (مطالعه موردي: استان آذربايجان غربي)

-

وجود بيش از ۲۲۴۰۰۰ هكتار باغ سيب در كشور و لزوم هرس ساليانه اين باغات به طور متوسط بيش از ۱۰۰۰۰۰ تن ضايعات ليگنوسلولزي توليد مي‌كند و استفاده از اين ضايعات چوبي در مناطقي مانند آذربايجان غربي از توجيه اقتصادي مناسبي برخوردار است. اما به توجه به مقياس كوچك باغ‌ها، ايجاد شبكه‌اي هوشمند براي بالاتر بردن توجيه اقتصادي زنجيره تأمين مواد ليگنوسلولزي از اين منابع پراكنده، ضروري به نظر مي‌رسد. در اين تحقيق، زنجيره تأمين نوآورانه مواد ليگنوسلولزي از مازاد سرشاخه‌هاي هرس سيب در استان آذربايجان غربي براي صنايع تبديل مكانيكي و شيميايي چوب مدنظر قرار گرفت. به‌منظور ارزيابي مدل ديجيتالي زنجيره ارزش مورد بررسي از نرم‌افزارSuperDecisions استفاده شد. به كمك اين نرم افزار وزن مزيت ها (B)، فرصت ها (O)، هزينه ها (C) و ريسك‌ها (R) به دست آمد. در نهايت با توجه‌ به وزن هر يك از اين شاخص‌ها، عملياتي بودن و مؤثربودن مدل ارائه شده آزمون شد. با توجه ‌به اينكه حاصل‌ضرب مجموع وزن نهايي مزيت‌ها در فرصت‌ها ۸۴/۵ برابر حاصل‌ضرب مجموع وزن نهايي هزينه‌ها در ريسك‌ها بود، مي‌توان اين‌گونه نتيجه گرفت كه مدل توسعه زنجيره تأمين ديجيتال ماده اوليه ليگنوسلولزي حاصل از هرس سرشاخه‌هاي باغات سيب كاملاً توجيه‌پذير است.

-