مروري بر شكل‌گيري مديريت انتظارات تورمي و سياست ارتباطي با شواهدي از ايران

علم اقتصاد كلان با تكامل نظري و تجربي خود به تدريج به اين جمع‌بندي رسيده است كه توفيق سياست پولي در كنترل تورم مستلزم داشتن اعتبار توسط بانك مركزي است و با فرض داشتن اعتبار، لازم است بانك مركزي از طريق سياست ارتباطي، هم وضعيت اقتصاد را براي عاملان اقتصادي تشريح كند، هم هدف خود در ارتباط با تورم را به روشني براي عاملان اقتصادي توضيح دهد، هم دليل انحراف تورم از هدف خود را تشريح و تبيين كند، و هم توضيح دهد كه چگونه با سياست پولي خود در پي دستيابي به هدف تورمي خود است. سياست پولي به عنوان ابزار مديريت كوتاه‌مدت تثبيت اقتصاد كلان از زمان مطرح شدن تبادل تورم و بيكاري و از زمان پي بردن به قدرت سياست پولي در تغيير تقاضاي كل مورد توجه بوده است. ابتدا تحقيقات مرتبط با سياست پولي عمدتاً بر اين موضوع متمركز بود كه آيا تبادل تورم و توليد وجود دارد يا نه و آيا توسل به يك قاعده غيرقابل انعطاف روش مناسبي براي ثبات قيمت‌ها هست يا خير. اما از اوايل دهه 1990 اقتصاددانان به اين جمع‌بندي رسيده‌اند كه سياست پولي غير از موارد خاص، ابزار قدرتمندي براي تثبيت اقتصاد كلان است و در چارچوب هدف‌گذاري تورم، نوعي قاعده انعطاف‌پذير براي سياست پولي مورد استفاده است كه مديريت انتظارات و سياست ارتباطي جزء مهمي از آن براي اثرگذاري است. شواهدي از اقتصاد ايران نشان مي‌دهد كه مديريت انتظارات بايد با اقدام عملي همراه شود تا در كنترل تورم مؤثر واقع شود.