بررسي و تحليل كاركرد روش‌هاي ارزيابي ريسك عملياتي موسسات مالي

طي دو دهه از جهاني‌سازي و مقررات‌زدايي (از ۱۹۸۰ تا اوايل ۲۰۰۰) كه رشد انفجاري را در بازارهاي مالي در پي داشته، ابزارهاي خدمات مالي نيز گسترده‌تر شده و به همراه آن فعاليت بانك‌ها،‌ بيمه‌گذاران و به طور كلي بنگاه‌ها بيشتر شده و به تبع آن ريسك‌هاي آن‌ها نيز افزايش يافته است. در واقع در حوزه علوم مالي ريسك، هر رويداد و اقدامي كه بر توانايي سازمان و يا موسسه مالي در مسير رسيدن به اهداف و استراتژي‌ها به طور منفي تاثير گذار باشد تعريف شده است. در اين پژوهش به ريسك عملياتي كه يكي از مهم‌ترين ريسك‌هاي مالي است پرداخته شده است. در ابتدا الزامات كميته بازل در خصوص رويكردهاي احتساب ريسك عملياتي مورد بررسي قرار گرفت سپس در ادامه مقالات مرتبط با ريسك عملياتي مورد مطالعه قرار گرفت و‌ مشخص گرديد كه به منظور احتساب ريسك عملياتي اكثر پژوهش‌ها از رويكردهاي پيشرفته استفاده نموده‌اند و در پژوهش‌هاي سال‌هاي اخير تمركز بر دم تابع زيان اهميت پيدا كرده است همچنين ارزش در معرض خطر يك روش محبوب براي سرمايه‌گذاران و مديران مي‌باشد كه اين روش طي سال‌ها گذشته توسعه پيدا كرده است و از رويكردهايي همانند گارچ، كاپولا، نظريه ارزش فرين و... براي احتساب سنجه مذكور استفاده گرديده است شايان ذكر است براي بهبود سادگي BCBS يك رويكرد استاندارد جديد براي سرمايه ريسك عملياتي معرفي كرده است با اين حال از رويكرد AMA بيش‌تر‌ استفاده مي‌شود.