مروري نظام‌مند بر مدل‌هاي پويايي‌شناسي سيستم در صنايع توليدي ايران با نگاه ارزش‌آفريني

پويايي‌شناسي سيستم راهكاري پويا و كارآمد براي حل مسائل پيچيده سازمان‌ها است، اين تكنيك به شناسايي عوامل علت و معلولي و شبيه‌سازي آن‌ها مي‌پردازد، تا از آنها براي سياست‌گذاري بهتر براي بهبود عملكرد و كيفيت خروجي استفاده كند. از سوي ديگر ارزش‌آفريني يكي از چالش‌هايي است كه سازمان‌ها در اين مسير با آن روبرو مي‌شوند. براساس ديدگاه پورتر عوامل علت و معلولي بايد به‌گونه‌اي در راستاي پاسخ به نياز مشتريان و جلب رضايت آنان قرار گيرند تا بتواند براي آنها ارزش بيافريند و مدلي را در اين رابطه با عنوان مدل زنجيره ارزش براي سازمان‌ها معرفي مي‌كند. در اين راستا، هدف اين مقاله بررسي اين موضوع است كه آيا در شناسايي عوامل علت و معلولي، همه فعاليت‌هاي ارزش‌آفرين در سازمان طبق مدل زنجيره ارزش پورتر ديده شده است يا خير. براي رسيدن به اين هدف، از مرور نظام‌مند مدل‌هاي پويايي‌شناسي سيستم به كار رفته در صنايع توليدي استفاده مي‌شود تا بتوان عوامل علت و معلولي شناسايي شده را در قالب فعاليت‌هاي ارزش‌آفرين مدل زنجيره ارزش دسته‌بندي كرد. يافته‌ها نشان مي‌دهد تمركز عوامل علت و معلولي شناسايي شده بيشتر روي فعاليت‌هاي لجستيك ورودي، عمليات، بازاريابي و فروش و مديريت منابع انساني زنجيره ارزش پورتر است. پيشنهاد مي‌شود مقالات آينده افزون بر اين دسته‌ها نگاهي نيز به فعاليت‌هاي ديگر زنجيره ارزش مانند لجستيك خروجي، خدمات، زيرساخت، تحقيق و توسعه و تداركات داشته باشند.