راهكار هاي غير قضايي حل و فصل دعاوي نفت و گاز؛ ميانجي گري-داوري

صنعت نفت و گاز با توجه به شرايط و جايگاه ويژه اش و همچنين پيچيدگي هاي فني، مديريتي و حتي سياسي حاكم بر آن، يكي از عرصه هايي است كه محل بروز بسياري از اختلافات حقوقي واقع شده. بصورت سنتي اين اختلافات از طريق مراجعه به محاكم قضائي رفع مي شد لكن با توجه به شرايط خاص اين قرارداد ها و اهميت عنصر زمان در حل اين مسائل و لزوم حفظ روابط كاري اطراف قرارداد، روش هاي غير قضائي نيز مورد توجه قرار گرفت. در گذر زمان ناكارآمدي مراجعه به اين روش ها بصورت جداگانه و انفرادي روشن شد و استفاده از اين روش ها بصورت تركيبي مورد اقبال بازيگران اين صنعت قرار گرفت. يكي از روشهاي تركيبي و يكپارچه حل و فصل اختلافات، ميانجيگري- داوري است كه از يك سو مزيت فرايند منعطف غير قضايي و مذاكره محور ميانجيگري و از سوي ديگر مزيت قطعيت روش داوري را در قالب يك فرايند واحد رسيدگي در بردارد. در اين پژوهش، روش تركيبي ميانجيگري- داوري براي حل و فصل اختلافات در صنعت نفت و گاز مورد بررسي قرار گرفته است و مزايا و معايب هر كدام بصورت انفرادي و مشترك بيان شده. ماحصل پژوهش آن است كه با وجود چالش هاي حقوقي و اجرايي اين شيوه حل اختلاف، روش ميانجيگري- داوري به لحاظ اقتصادي كاراتر بوده و به لحاظ مديريتي نيز به دليل انعطاف پذيري، كنترل بيشتري بر فرايند به طرفين اعطا مي كند لكن نميتوان به عنوان يك نسخه عام براي تمام دعاوي اين حوزه آن را تجويز كرد و طرفين قرارداد، بايد به تناسب نياز هاي خود يكي از اين شيوه هاي غير قضائي را برگزينند