بررسي تجربه زيسته زنان از خشونت خانگي (مطالعه موردي زنان خشونت ديده مراجعه كننده به مراكز اورژانس اجتماعي بهزيستي كشور)

خشونت عليه زنان عامل عمده‌اي ‌در ايجاد آسيب‌هاي جسمي، روحي و رواني بر زنان محسوب مي‌شود. هدف از انجام تحقيق ، شناخت تاثير عوامل جامعه شناختي بركنش هاي خشونت آميز خانگي بر روي زنان است. روش تحقيق حاضر كيفي است كه مبتني براستراتژي استقرايي- استفهامي و شيوه گرندد تئوري با انجام مصاحبه بصورت عميق و نيمه ساختار يافته از زنان خشونت ديده مقيم خانه هاي امن سازمان بهزيستي استان تهران به تعداد 45 نفر به شيوه نمونه در دسترس اقدام گرديد. يافته ها نشان مي دهد كه پديده خشونت عليه زنان يك پديده اي چند عليتي است كه به عوامل زمينه اي و عوامل علي طبقه بندي مي شوند. كيفيت پايين مهارت هاي زندگي، مهارت هاي ارتباطي، گفتماني، ارتباط موثر، همدلي و همزباني، مهارت حل مسئله و مهارت حل تعارض در بين زوجين و پايين بودن آستانه تحريك پذيري زوجين تحت عنوان عوامل زمينه اي و نگرش هاي مردسالارانه، متغيـر اقتدار و سلطة مرد در خانواده، ارزش ها و هنجار هاي ارزشي حاكم بين زوجين، ناكامي اجتماعي، پايگاه اقتصادي و اجتماعي پايين زوجين، اعتياد، سطح تحصيلات در مقاطع پايين در بين زنان و مردان به عنوان عوامل علي طبقه بندي مي شوند. در برابر اين شرايط، زنان كنش-كنش متقابل هاي متفاوتي داشته اند. دسته اول شامل كنشگراني مي شود كه با خشونت همراهي مي كردند و اقدام به پذيرش توهين و تحقير مي كردند و به نوعي درماندگي آموحته شده روي آورده بودند و دسته دوم شامل كنشگراني بود كه به تقابل با خشونت مي پرداختند و با قهر كردن به دعوا و ناسزا مي پرداختند و به نوعي طلاق عاطفي را تجربه مي كردند و دسته سوم كساني بودند كه طي ارتباط با شبكه هاي مجازي و دنياي سايبري اقدام به ايجاد روابط فرا زناشويي موازي با زندگي خود مي كردند.