آسيب شناسي آموزش‌هاي سازماني (مورد مطالعه: دانشگاه علوم پزشكي بجنورد)

هدف از پژوهش حاضر شناسايي آسيب هاي آموزش سازماني در كاركنان دانشگاه علوم پزشكي بجنورد مي باشد. پژوهش حاضر كاربردي بوده و بر مبناي تحقيقات ميداني و از شاخه بررسي موردي است. ابزار گردآوري اطلاعات پرسشنامه آسيب شناسي آموزش سازماني(كميجاني، 1395) مي باشد كه داراي روايي صوري و محتوايي مي باشد. پايايي با ضريب آلفاي كرونباخ 89/0 محاسبه شد. جامعه آماري شامل كاركنان دانشگاه علوم پزشكي بجنورد مي باشد. نمونه آماري با توجه به فرمول كوكران، 200 نفر مي باشد. داده هاي جمع آوري شده نيز از طريق نرم افزارspss تحليل شد. براساس يافته هاي پژوهش نتيجه گرفته شد كه عوامل محتوايي، آموزش كاركنان، مستندسازي فرايندها، حفظ تجارب سازماني و ابلاغ به موقع دوره هاي مصوب آموزشي بالاترين امتياز و عوامل زمينه اي، علاقه مديران به برگزاري دوره هاي آموزشي، ارزيابي اثربخشي دوره هاي آموزشي و انعكاس آن به مديران و همكاري با موسسات آموزشي بخش خصوصي داراي كمترين امتياز است.