نقش ورزش در اختلال رواني بي اشتهايي و پر اشتهايي عصبي در زنان

بي اشتهايي عصبي ( آنوركسيا ) و پراشتهايي عصبي (بوليميا) دو نوع مهم از اختلالات خوردن مي باشند كه ميزان مرگ و مير بالايي را در بين بيماري هاي ذهني و رواني دارند. تشخيص به موقع با آگاهي از علائم اين بيماري ها و مداخلات بعدي براي جلوگيري از پيشرفت بيماري از اهميت زيادي برخوردار است. برنامه‌هاى درمانى در ابتدا بر روى حيطه روان‌شناسى متمركز مى‌شوند. با توجه به شدت بيماري، سن بيمار و تأثير آن بر روى سلامت وي، درمان به‌صورت سرپائى و يا با بسترى شدن در بيمارستان صورت مى‌پذيرد. شيوع اختلالات خوردن در ورزشكاران بيشتر از غير ورزشكاران و در بين ورزشكاران نيز در بين زنان ورزشكار بيشتر از مردان ورزشكار مي باشد. سه گانه زنان ورزشكار نشان مي دهد كه ورزشكاران زن مبتلا به اختلالات تغذيه اي انرژي دريافتي خود را بيش از حد كم مي كنند كه در نهايت اين كاهش بيش از حد انرژي دريافتي، آنها را در معرض ابتلا به آمنوره قرار مي دهد. از آنجا كه توده چربي بدن عملكرد ورزشي را كاهش مي دهد برخي ورزشكاران بر اين باورند كه هر چه انرژي دريافتي خود را كاهش دهند موفقيت بيشتري در عملكرد ورزشي به دست خواهند آورد. كاهش بيش از حد چربي بدن در زنان باعث كاهش ترشح هورمون هاي جنسي از جمله استروژن مي شود. كاهش ترشح استروژن در زنان مبتلا به آمنوره آنها را در معرض خطر ابتلا به بيماري پوكي استخوان قرار مي دهد.