بررسي حقوق شهروندي به عنوان حق اجتماعي در نظام حقوقي ايران با محوريت حق آزادي عقيده

حقوق و مصاديق آن از جمله امور فطري بوده و از نوعي ثبات برخوردارند، اگر در جامعه اجرا نگردد مخالفت با فطرت بوده و نتيجه نامطلوب و ناخوشايندي در جامعه دارد. عنوان حقوق شهروندي از مواردي است كه بسيار درجهان امروز ما با تعابير مختلف مطرح مي گردد. منشور حقوق شهروندي حاوي محورهايي همچون حق حيات شايسته، حق آزادي، حق كرامت، حق دسترسي به اطلاعات، حق اداره شايسته و... مي باشد. حقوق شهروندي يكي از مهمترين مفاهيم و ايده هاي اجتماعي است كه در بازخواني رابطه فرد و جامعه كارايي دارد تعاريف متفاوتي از حقوق شهروندي شده است، ولي تعبير مشترك از آن وجود دارد كه عناصر اصلي آن حقوق و وظايف مي باشد. يكي از مهمترين حقوق شهروندي در نظام حقوقي ايران حق آزادي عقيده و بيان است. در اين جستار كه با روش توصيفي و تحليلي و بر مبناي مطالعات كتابخانه اي صورت پذيرفته است برآنيم كه به تعاريفي از حق، حقوق و حقوق شهروندي بپردازيم و ضمن تقسيم بندي حقوق شهروندي و ابعاد آن به مباني آن پرداخته و حق آزادي عقيده و بيان را بررسي كنيم. نتيجه اين جستار حاكي از آن است كه طرح نظام جامع حقوق شهروندي در ايران در قالب اين منشور، تنها با توجه به منابع قانوني و شرعي و همچنين مطابقت آن با قانون اساسي و ساير قوانين و لزوم تببين نوآوري هاي آن و نيز آثاري كه بر نهادهاي حكومتي و شهروندان دارد و نهايتا جايگاه آن در نظام حقوقي كشور امكان پذير مي باشد