بررسي خشم خياباني وقوانين برخورد با آن

يكي از اصلي ترين دلايل حضور مردم در پزشكي قانوني همين نزاع‌ها و درگيري هاي خياباني است، اغلب قتل‌ها و صدمات جبران ناپذير، از قبل برنامه‌ريزي نشده است و در يك لحظه اتفاق مي‌افتد. متاسفانه سهولت دسترسي به سلاح‌هاي سرد علت تام اين قتل‌ها بوده كه ضارب در حين ضربه زدن، اصلا به عواقب آن فكر نمي‌كند. در چنين جامعه پر از استرس، كسب مهارت صبر و سكوت و توانايي كنترل عصبانيت از اساسي ترين لازمه هاي زندگي در جوامع امروزي است. در قانون مجازات اسلامي به موضوع منازعه و درگيري پرداخته شده است كه اين امر را به نوعي مخل امنيت و آسايش عمومي مردم يك جامعه قلمداد نموده است. منازعه به درگيري و نزاع ميان انسان ها، به شكلي كه زد و خورد از سوي هر دو طرف صورت بگيرد اطلاق مي شود. منازعه به عنوان يك رفتار يا پديده وافر در جامعه ايراني شناخته مي شود و در قوانين كيفري نيز جرم‌انگاري شده و مجازات هايي نيز براي اينگونه رفتارها تعيين گرديده است. جرم منازعه زماني محقق مي شود، كه حداقل چهار نفر به زد و خورد با يكديگر مشغول باشند.منازعه ممكن است از طريق زد و خورد بدني و يا با توسل به ابزارهايي مثل چوب، سنگ و … انجام شود، مثل اينكه افرادي از فاصله هاي دور يا نزديك به سوي هم سنگ پرتاب نموده يا تيراندازي كنند. با توجه به جرم‌انگاري منازعه، اشخاصي كه در درگيري هاي خياباني يا غيرخياباني شركت مي كنند، به تحمل مجازات حبس محكوم مي شوند. البته مجازات اين اشخاص بر حسب نتيجه اي كه در درگيري حادث مي شود، معين خواهد شد. لذا در جريان يك منازعه بايد نتايجي مثل مرگ، جراحت و نقص عضو براي همه يا تعدادي از افراد درگير در زد و خورد ايجاد شود و بر طبق نوع نتيجه حاصل شده است كه ميزان مجازات افراد دخيل در منازعه نيز تعيين مي شود.