شناخت حق بر معيشت از ديدگاه حقوق شهروندي

شكي نيست كه اسلام نسبت به تأمين معيشت انسان ها و برخورداري آنان از نعمت هاي مادي، نهايت اهتمام را داشته و حتي در ابتدايي ترين امور معاش، انسان را رها نكرده است؛ در واقع دين، هيچ گاه از دنياي مردم فاصله نگرفته است. مصاديق معاش افراد هر جامعه بر پاية سطح معيشت آن جامعه تبيين ميشود. سطح معيشت در حقيقت شاخص استاندارد زندگي است كه بر اساس مجموعة امكانات و محدوديت هاي يك جامعه در راستاي تأمين نيازهاي فردي و ضرورت هاي اجتماعي، مشخص ميشود. از اين رو، با توجه به نسبي بودن امكانات و محدوديت هاي جوامع و تفاوت ضرورت هاي اجتماعي آنان، سطح معيشت مردم همواره يكسان نيست. در هر عصري بسته به شرايط جامعه و امكانات و محدوديت هاي آن، شاخص سطح معيشت كه مبين شيوه و كيفيت تأمين نيازها و ضروريات است، تعيين ميشود. بنابراين، سطح معيشت جامعـه در هـر عصري بر پاية شرايط اجتماعي اقتصادي و امكانات و محدوديت هاي آن زمان تعيين ميشود.