واكاوي آسيب شناسانه تكدي گري از منظر جرم شناسي

تكدي يك واقعيت اجتماعي است كه امروزه در تمام جوامع مشاهده مي شود كه از دير باز هر جامعه اي بنا بر فرهنگ و اعتقادات حاكم راه حل ها و تدابيري در جهت رفع اين معضل اجتماعي انديشيده و اقداماتي را انجام داده اند. اين پديده كه زاييده ساختار اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي است به دلايل گوناگوني مانند : فقر، بيكاري، مهاجرت و ... رخ مي دهد. تكدي به عنوان يك معضل شهري آسيب هاي جبران-ناپذيري را به جامعه وارد مي سازد لذا بررسي همه جانبه و دقيق اين معضل و ارائه راه كارهاي درست و اصولي از جمله وظايف نهادها و سازمان هاي خدمات اجتماعي در هر كشوري مي باشد. در اين نوشتار برآنيم تا به اين سوال بپردازيم كه ريشه هاي تكدي گري در جامعه ايران چه بوده و راهكارهاي خروج از آن كدام است؟ در اين مقاله دو راهكار پيشگيري اجتماعي و وضعي براي مقابله با تكدي گري از منظر جرم-شناسي ارائه و به صورت توصيفي-تحليلي مورد بررسي قرار مي گيرد.