ادراك متخصصين از رگه هاي روانشناختي تاثيرگذار در گرايش افراد به كودك آزاري: يك مطالعه پديدارشناسي

كودك آزاري يكي از شايع ترين معضل هاي رواني _ اجتماعي است كه وقوع آن تحت تاثير علل و عوامل مختلفي در ابعاد درون فردي، بين فردي و محيطي قرار دارد. هدف پژوهش حاضر شناسايي رگه هاي روانشناختي تاثيرگذار در گرايش افراد به كودك آزاري از ديدگاه متخصصين مشاور، روانشناس و مددكار اجتماعي بود. اين مطالعه به روش كيفي و با استفاده از رويكرد پديدارشناسي تفسيري انجام گرديد. جامعه مورد مطالعه در اين پژوهش شامل تمام متخصصين حوزه سلامت رواني و اجتماعي شامل مشاور، روانشناس و مددكار اجتماعي در دانشگاه هاي تهران، اصفهان و سازمان بهزيستي كل تهران در سال 1401 بود كه در زمينه كودك آزاري تجربه پژوهشي و درماني داشتند. روش نمونه گيري نيز نمونه گيري هدفمند بود كه طي آن از بين جامعه موردنظر تعداد 16 نفر براي شركت در پژوهش انتخاب شدند و موردِ مصاحبه قرار گرفتند. همه مصاحبه ها ضبط و سپس خط به خط دست نويس شد و در نهايت با استفاده از روشِ تحليلِ تفسيري ديكلمن، آلن و تانِر تحليل گرديد. 15 مصاحبه نيمه ساختاريافته انجام شد و تحليلِ داده هايِ حاصل از مصاحبه منجر به شناسايي و طبقه بنديِ 1 مضمونِ اصلي (رگه هاي روانشناختي محرك كودك آزاري) و 13 زيرمضمون شامل (خلاءهاي رواني، افسردگي مزمن، نااميدي، خصومت سركوب شده، ناكامي متداوم، پرخاشگري شديد، احساس عميق حقارت و بي ارزشي، وابستگي به الكل و مواد مخدر، خلل در تنظيم هيجان، گسيختگي عاطفي، سبك دلبستگي ناامين، انحرافات جنسي و تفردگرايي مفرط) در زمينه ي رگه هاي روانشناختي تاثيرگذار در گرايش افراد به كودك آزاري از ديدگاه متخصصين گرديد. پژوهشگران و برنامه ريزان حوزه مسائل رواني و اجتماعي مي توانند با درنظرگرفتن زمينه سازهاي رگه هاي شخصيتي شناسايي شده، برنامه-هاي پيشگيرانه و درماني جهت كاهش شكل گيري اين خصايص تاثيرگذار در گرايش افراد به كودك آزاري طراحي و اجرايي كنند. همچنين متخصصان حوزه ازدواج و خانواده نيز مي توانند با درنظرگرفتن خصايص و نشانه هاي شناسايي شده، افراد در آستانه ازدواج و مزدوج را از خطرات اين خصايص آگاه كنند تا بتوانند با تصميم گيري درست از تجربه تبعات مخرب اين خصايص نظير تجربه خشونت در خود و فرزندان خود جلوگيري كنند.