تبيين مفهومي حقوق خانواده و تحكيم آن از منظر قرآن و قانون مدني

خانواده، اولين و كوچكترين نهاد اجتماعي محسوب مي‌گردد و پيوند مقدس ازدواج يك ارتباط «حقوقي» و «اخلاقي» است كه شرط پايداري، پويايي و استواري آن در گرو وجود رابطه‌ي صحيح از طريق «صداقت»، «مهر و محبت»، «گذشت و فداكاري»، «نيكويي در رفتار و كردار»، «خودباوري و عدم تزوير و ريا»، «حسن خلق و حسن معاشرت ( ماده 1103 قانون مدني )»، بين زوجين است و در اين ميان «صداقت»، ركن ركين و بنيادين اين پيوند مي‌باشد. زن و مرد از همان ابتداي انعقاد عقد و آغاز زندگي مشتركشان در برابر يكديگر داراي حقوق، تكاليف و وظايف گوناگوني اعم از مادي و معنوي مي‌گردند از جمله، تمكين، پرداخت نفقه، ارث، تربيت فرزند و ... كه همه‌ي اين مقولات در قوانين (قانون مدني)، عرف اجتماعي (قانون نانوشته) و نيز فقه اسلامي مورد توجه قرار گرفته است. بايستي اذعان داشت كه در آموزه‌هاي قرآني، احاديث و روايات نيز بر تحكيم خانواده و رعايت اصول مربوط به آن در زندگي مشترك و كاركردهاي متعالي آن بسيار تأكيد شده كه با كنكاش و تعمق در آنها مي‌توان ساختار خانواده‌ي آرماني را دريافت نمود. در اين پژوهش سعي گرديده كه مفاهيم تحكيم خانواده از ديدگاه مباني اسلامي و حقوقي مورد بررسي قرار گيرد.