داوري و نقش آن در تحكيم بنيان خانواده از منظر قرآن و قوانين موضوعه

داوري يا حكميت به عنوان يكي از نهادهاي جايگزين حل و فصل اختلافات، امروزه در امور مختلف و به ويژه در امر خانواده، نقش بسيار مهمي‌را ايفا مي‌كند‌.‌ بر اين اساس هدف از مطالعه حاضر، بررسي داوري و نقش آن در تحكيم بنيان خانواده از منظر قرآن و قوانين موضوعه ايران بود‌.‌ مطالعه حاضر، به شيوه توصيفي- تحليلي انجام شده است و از اسناد كتابخانه اي در گردآوري اطلاعات بهره برده شده است‌.‌ بر اساس نتايج تحقيق، خانواده به ‌عنوان كانون اصلي رشد و تعالي افراد، جايگاه مهمي‌در جامعه دارد‌.‌ با اين حال، اين نهاد همچون هر نهاد ديگري ممكن است درگير اختلافاتي شود كه به جايگاه ارزشمند آن آسيب برساند‌.‌ بهتر است اين اختلافات به گونه‌اي حل شود كه به جايگاه ارزشمند خانواده ضربه‌اي وارد نشود‌.‌ قانون حمايت خانواده مصوب ۱۳۹۱ بنا بر دستور شرع مقدس اسلام، ارجاع دعواي طلاق به داوري را الزامي‌دانسته است‌.‌ اين الزام شرعي و قانوني به منظور ايجاد صلح و سازش بين زوجين متنازع و حمايت از كانون خانواده‌هايي است كه در شرف از هم گسيختگي مي‌باشد، چرا كه حفظ بنيان خانواده بسيار مورد تاكيد است‌.‌ قرآن، حكميت را به عنوان راهكاري براي حل و فصل مسالمت‌آميز اختلافات خانوادگي معرفي مي‌كند و قانونگذار نيز آن را به تبع از شرع به عنوان يكي از روش‌هاي حل و فصل اختلافات خانوادگي جايگزين رسيدگي قضايي شناخته است‌.‌ بنابراين بكارگيري شيوه‌هاي جايگزين يا دوستانه جهت حل و فصل اختلاف عبارت است از روش‌هايي كه در خارج از دادگاه موجب حل و فصل دعاوي مي‌گردد‌.‌ با اين مبنا قضا زدايي از اختلاف خانوادگي با تاكيد بر روش داوري، ميانجي‌گري و با ورود اشخاصي كه داراي حسن نيت و تجربه و بينش كافي در امور خانواده هستند و با تراضي زوجين انتخاب مي‌گردند فصل مشترك اين شيوه‌هاست كه تجربه موفقيت آميز بكارگيري اين شيوه‌ها در بسياري از كشورهاي جهان، ضرورت كاربست اين مهم را بيش از پيش آشكار مي‌نمايد‌.