مروري بر اثرات زيست‌محيطي پساب آب شيرين كن‌هاي دريايي: چالش‌ها و روش‌هاي مديريتي

امروزه با توجه به كمبود منابع آب در جهان، فرايند نمك‌زدايي و تهيه آب خالص با استفاده از آن به يك روش بسيار مؤثر و كارآمد تبديل شده‌است كه توجه بسياري از محققين را به خود جلب كرده است. اما علي رقم داشتن مزاياي بسيار در توليد آب خالص، اين روش بعد از انجام فرايند شورآبه اي با غلظت بسيار بالا همراه يكسري مواد و آلاينده‌هايي همچون مواد منعقد كننده، آنتي اسكالنت ها، فلزات سنگين كه در طي فرايند مورد استفاده قرار گرفته‌اند به محيط‌هاي آبي مجدداً تخليه مي‌كند كه اثرات زيست‌محيطي مخربي را ايجاد خواهد كرد. از اين رو، شناسايي و ارزيابي اثرات زيست‌محيطي تأسيسات آب‌شيرين‌كن و نيز به به‌كارگيري روش‌هاي مديريتي براي كاهش آلودگي زيست‌محيطي ناشي از شورآبه مورد نياز است. به اين منظور، اين مطالعه با هدف مروري بر اثرات زيست‌محيطي ناشي از تخليه پساب تأسيسات آب شيرين كن‌هاي دريايي، شناسايي خصوصيات فيزيكي و شيميايي شورآبه، خلاصه‌اي از بايوانديكاتور هاي مهم و همچنين معرفي روش‌هاي تصفيه و مديريت آن پرداخته‌است. به‌طور كلي، بر اساس مرور مطالعات پيشين مشخص شده‌است كه شوري و دما به‌عنوان دو فاكتور اصلي پساب تأسيسات آب‌شيرين‌كن شناسايي‌شده‌اند كه تغييرات جزئي در آنها مي‌تواند تأثير قابل توجهي بر اكوسيستم‌هاي دريايي داشته‌باشد. در اين مطالعه روش‌هاي مختلفي همچون روش تخليه مايع صفر و تقطير غشايي نيز مورد بحث قرار گرفته است.