لجن تصفيه‌خانه‌هاي فاضلاب به‌عنوان منبع ميكرو پلاستيك‌ها و خطرات ناشي از رهاسازي آن‌ها

تصفيه‌خانه فاضلاب شهري و صنعتي همواره با دو جز پساب تصفيه‌شده و لجن تصفيه‌خانه همراه است. لجن پرحجم‌ترين زائده تصفيه‌خانه است كه انواع آلاينده‌هاي نوظهور ازجمله ميكرو پلاستيك‌ها از طريق ته‌نشيني و جذب سطحي در خلال تصفيه وارد لجن تصفيه‌خانه مي‌شوند. هدف اصلي اين مقاله مكانيسم انتقال ميكرو پلاستيك‌ها در لجن تصفيه‌خانه‌هاي فاضلاب به‌عنوان منبع مهم آلاينده نوظهور ميكرو پلاستيك و خطرات ناشي از رهاسازي آن‌ها در محيط‌زيست است. در اين مطالعه مرورى و تحقيقي، با توجه به تجربيات جهاني و بررسي مقالات معتبر و جديد جهاني و ايراني، جهت يافتن مقالات مرتبط پايگاه‌هاي داده SID، Google scholar,Science direct و Scopus با كلمات كليدى لجن، تصفيه‌خانه فاضلاب، حذف و ميكرو پلاستيك بين سال‌هاي 2006 تا 2022 جستجو شدند. بر اساس مطالعات كمترين ميزان ميكرو پلاستيك لجن تصفيه‌شده نهايي 510 ذره در هر كيلوگرم لجن خشك و بيشترين تعداد آن105 × 4.95 ذره در هر كيلوگرم لجن خشك بود. راندمان حذف در لجن اوليه 86.3 درصد، لجن تغليظ 56.51 درصد، لجن هاضم 28.15 درصد و لجن ثانويه 68.2 درصد به دست آمد. كارايي تصفيه اوليه، ثانويه و ثالثيه در حذف ميكرو پلاستيك‌ها به ترتيب 40 درصد تا90 درصد، 75 درصد تا 90 درصد و 90 درصد تا 99 درصد بود. ازآنجاكه قانون‌گذاري براي محدوديت ورود ميكرو پلاستيك‌ها به لجن دشوار است، به‌كارگيري دانه گيري، اسكيمر و چربي گير و تصفيه، سوزاندن و دفع بهداشتي لجن نهايي مطابق با استاندارد محيط‌زيست از خطرات ناشي از آلاينده‌هاي نوظهور ازجمله ميكرو پلاستيك‌ها جلوگيري مي‌كند.