تخصيص ديروز، باز تخصيص عالمانه امروز، راه‌هاي گذار از چالش‌هاي‌ آبي ايران

باوجودآنكه كميابي آب و بحران خشك‌سالي در ايران مسئله تازه‌اي نيست، اما پيامدهاي ناشي از كمبود و عدم دسترسي به آب كافي در بسياري از استان‌هاي كشور، حتي استان‌هاي پرآبي مانند خوزستان (پرآب‌ترين استان ايران) افكار عمومي را سخت متعجب نموده و آن‌ها را غافلگير كرده است. درواقع مردم ايران كمبود آب را در زندگي‌هاي خود به‌خوبي احساس كرده‌اند. با توجه به فقدان و يا محدوديت منابع آبي جديد و گران بودن استحصال آن‌ها ازلحاظ اقتصادي در وضعيت امروزي ايران، باز تخصيص آب به‌عنوان راه‌حلي اساسي براي حل چالش‌هاي كنوني بخش آب كشور در قالب بازنگري تخصيص‌هاي قبلي متناسب با ظرفيت كنوني منابع آب، رفع نيازهاي جديد و جايگزيني برداشت‌هاي آب غيرقانوني از محل جابجايي تخصيص‌هاي قانوني داده‌شده، مورد تأكيد و توصيه است. در دنيا هر كشوري براي مديريت بهتر بهره‌برداري از منابع آب محدود خودش، از نظام صدور مجوز يا پروانه بهره‌برداري از آب تبعيت مي‌كند، اين سامانه بر پايه نظام تخصيص آب آن كشور عمليات خود را براي صدور مجوز و يا بازبيني و تعديل آن تنظيم مي‌كند و خود را با آن منطبق مي‌سازد. در اين مقاله نيز سعي شده تا مفهومي بنيادين و مهم در ادبيات مديريت آب كشور، كه مفهوم نظام تخصيص و باز تخصيص آب است موردبررسي قرارگرفته و همچنين برخي از چالش‌ها و فرصت‌هاي پيش‌ رو در حوزه منابع آب كشور، بيان شوند.