نگرش كشاورزان روستاهاي منتخب استان اردبيل نسبت به استفاده از فاضلاب تصفيه‏‏ شده براي آبياري كشاورزي

آب هاي بازيافتي به‌ويژه فاضلاب تصفيه‌شده نقش مؤثري در كمك به جبران كمبود آب براي آبياري مزارع كشاورزي دارد، ولي استفاده از اين منابع موردپذيرش همگاني نيست و با مقاومت هاي اجتماعي همراه است. هدف اين تحقيق، بررسي نگرش كشاورزان روستاهاي منتخب استان اردبيل نسبت به استفاده از فاضلاب تصفيه‏‏شده براي آبياري كشاورزي هست. اين تحقيق به روش پيمايشي انجام شد. جامعه آماري آن كشاورزان روستاهاي علي بولاغي، كركرق، انزاب سفلي و دولت‌آباد واقع در شهرستان نمين بودند. نمونه اي متشكل از 265 كشاورز انتخاب و اطلاعات لازم جمع-آوري گرديد. ابزار تحقيق پرسشنامه اي بود كه روايي آن توسط متخصصين و پايايي آن به كمك آلفاي كرونباخ تعيين گرديد. نتايج نشان داد كه كارشناسان اداره‌ آب فاضلاب مهم ترين منبع اطلاعاتي كشاورزان بودند، علائم مسموميت استفاده از فاضلاب تصفيه نشده براي آبياري مزارع در سطح محدودي مشاهده شد، كشاورزان از كمبود آب مطلع بودند و آگاهي متوسطي نسبت به مزاياي فاضلاب تصفيه‌شده داشتند، نگرش آن‌ها نسبت به بازيافت و بازچرخش فاضلاب مثبت بود. نتيجه تحليل رگرسيون نشان داد كه دانش، منابع اطلاعاتي، درك كشاورزان از مشكلات بهداشتي، سابقه مسموميت، تمايل به استفاده از آب‌هاي بازيافتي و نگراني زيست‌محيطي از مهم ترين عوامل مؤثر بر نگرش كشاورزان نسبت به آب‌هاي بازيافتي بودند. در خاتمه پيشنهادهايي براي اصلاح نگرش كشاورزان براي استفاده بهينه از آب هاي بازيافتي ارائه گرديد.