سهم نشت يابي شبكه هاي آب در مديريت منابع آب شرب (انجام مطالعات موردي)

در كشور هايي كه جزء مناطق خشك دنيا هستند از جمله ايران ، جلوگيري از هدر رفت آب از حساسيت خاصي برخوردار است. بر اساس آناليز بالانس آب بر گرفته ازIWA قسمت عمده اين ميزان به هدررفت واقعي اختصاص مي يابد . هدف از اين مقاله بررسي سهم نشت يابي شبكه هاي توزيع بر مديريت و صرفه جويي در منابع آب شرب در دسترس شهر هاست. بر اساس مقالات بر گرفته از محققان پيشين ميزان دبي و حجم نشت ناشي از عمليات نشت يابي فعال قابل محاسبه است. وليكن ميزان تاثير آن بر كاهش استحصال از منابع آب شرب مورد سوال بوده است، به بيان ديگر چه حجمي از نشت كاهش داده شده را ميتوان عيناً از توليد آب شرب كم كرد بطوري كه باعث كمبود آب مصرف كنندگان نشود. براي اين منظور منطقه يك كلانشهر كرمانشاه به عنوان بزرگترين ناحيه و مهمترين پهنه ي تامين آب كرمانشاه كه بدليل قدمت لوله ها و تاسيسات آبرساني و ساير مشخصات آن انتخاب و نتايج حاصل از عمليات نشت يابي و تاثير آن بر كاهش ميزان توليد آب شرب اين منطقه مورد بررسي قرار گرفت بطوري كه حجم هدر رفت در اثر رفع نشت لوله ها تعيين شد و از طرفي ميزان كاهش توليد از منابع آب شرب شهر مذكور بگونه اي كه كمترين تاثير را بر كمبود آب و قشار آب شهر ايجاد كند تعيين و نتايج جهت تعيين رابطه اي ميان اين دو مورد بررسي قرار گرفت.