به‎ كارگيري مفاهيم همبست آب، انرژي و محيط ‎زيست در ارزيابي اقتصادي روش هاي انتقال آب به آبريز زاينده ‎رود

در اين پژوهش سعي شده با فرض عدم وجود مشكلات فني، اجتماعي، سياسي و... در انتقال آب، به مقايسه انتقال آب بين حوضه‎اي، با دو روش تونل و پمپاژ، از حوضه كارون (بهشت‌آباد) با رويكرد همبست آب، انرژي و محيط‎زيست پرداخته شود. هدف از اين پژوهش، برآورد مقدار مصرف آب و انرژي و همچنين انتشار گاز هاي آلاينده براي هر مترمكعب آب انتقالي است. اين موضوع با تعريف و محاسبه شاخص‎هاي (انرژي براي آب - آب براي آب - انتشار گاز‎هاي آلاينده براي آب و شاخص اقتصادي قيمت آب بر اساس قيمت هاي داخل كشور، صادراتي و جهاني) حاصل از مستخرجات مدل صورت گرفته است. براي مشخص كردن نحوه ارتباط بين متغير‎ها نيز از ابزار مدل‌سازي پوياي ونسيم با قابليت شبيه‎سازي و تحليل مدل‎هاي پويايي سامانه استفاده‌شده است. نتايج حاصل از اين پژوهش نشان مي دهد كه مقدار مصرف انرژي با استفاده از رويكرد همبست 4/1 برابر عدم استفاده از اين رويكرد است. از سوي ديگر، مقدار مصرف هريك از عناصر همبست آب، انرژي و محيط‎زيست در انتقال به روش پمپاژ حدود 6 برابر انتقال با روش حفر تونل است كه اختلاف آن‌ها، مقدار چشمگيري است. به‌عنوان‌مثال، با توجه به مقادير حاصل از مدل‌سازي ۷۶/۳ و ۵۸/۰ كيلووات ساعت برق به ازاي انتقال هر مترمكعب آب به ترتيب در روش هاي حفر تونل و پمپاژ براي انتقال آب، مصرف مي شود.