پايش كيفيت خروجي تصفيه‌خانه‌هاي آب به كمك طيف مرئي

منابع آب سطحي معمولاً حاوي ذرات كلوئيدي و تركيبات آلي محلولي هستند كه كيفيت آن ها را تحت تأثير قرار مي دهد. با توجه به اين كه وجود اين تركيبات در آب موجب افزايش رنگ و كدورت مي شود، حذف آن ها در طي فرآيند تصفيه از اهميت بالايي برخوردار است. انعقاد و لخته سازي يكي از رايج ترين روش هاي حذف ذرات كلوئيدي و تركيبات آلي طبيعي موجود در آب محسوب مي شود كه در آن با افزودن مواد منعقد كننده، ذرات جامد از آب جدا مي شوند. در ميان منعقدكننده هاي موجود، كلريد آهن سه ظرفيتي (كلرورفريك) به دليل دارا بودن ويژگي هاي منحصر به فرد مورد استقبال بهره برداران تصفيه خانه هاي آب قرار گرفته است. با اين وجود، گاهي با تغيير ماهيت آب و افزايش تراكم عوامل جلبكي، از كارايي اين منعقدكننده كاسته مي شود. در چنين شرايطي، كدورت و شدت رنگ زرد در آب خروجي واحد زلال ساز افزايش مي يابد. در اين حالت، تعيين ميزان كلرورفريك باقي مانده و به طور كلي ارزيابي كيفيت آب از نظر ويژگي هاي ظاهري حائز اهميت است. در اين تحقيق، امكان استفاده از طيف مرئي جذب نمونه هاي آب در بررسي كيفيت آب خروجي تصفيه خانه مورد بررسي قرار گرفته است. با توجه به نتايج به دست آمده، بين غلظت كلرورفريك با مساحت زير نمودار طيف جذب (320 تا 600 نانومتر) (R2=0.9979) و ميزان جذب نور در طول موج 411 نانومتر (R2=0.9989) ارتباط مستقيم و معني داري وجود دارد. با توجه به يافته هاي تحقيق، به كمك طيف جذب نور مرئي مي توان با دقت قابل قبولي غلظت كلرور فريك باقي مانده در آب را مشخص كرد.