مروري برارزيابي روش هاي فناوري بدون ترانشه براي صنعت آب و فاضلاب

خوردگي ، فرسودگي و شكستگي هاي تدريجي در شبكه هاي جمع آوري فاضلاب به خصوص در مناطق گرمسيري خسارات اقتصادي و كيفي بزرگي را در سراسر دنيا به وجود آورده است. اين مساله ايجاب مي كند كه به منظور خدمات رساني مستمر به مشتركين و رفع آسيبهاي شبكه ، برنامه هاي بلند مدت تعميرات ، نوسازي و دوباره سازي شبكه بر اساس معيارهاي تعريف شده در دستور كار قرار گيرد. در اين ميان روشهاي بازسازي سنتي با حفر ترانشه، بنا به دلايلي از قبيل هزينه هاي بالا ، اختلال در ترافيك، ايجاد آلودگي در محيط زيست، ايجاد تأثيرات رواني نامطلوب، سلب آسايش از شهروندان به دليل بروز آلودگيهاي صوتي و بصري و توليد گرد و غبار ؛ هزينه هاي اجتماعي و مالي زيادي را به شهروندان و شركتهاي آب و فاضلاب تحميل مي نمايد . لذا استفاده از فناوري هاي نوين بدون حفر ترانشه از اهميت ويژه اي برخوردار است. درمقايسه با روش هاي حفاري ترانشه باز ، اين روش ها نياز به كار ساختماني كمتر و مقرون به صرفه بودن اجراي اين روش نسبت به تمام روشهاي ديگر براي عمقهاي بالاي 6 متر و همچنين دقت و سرعت عمل بالا و افزايش رضايت مردمي و كاهش آسيب به محيط زيست را دارد. روشهاي بدون حفر ترانشه مزاحمت كمتري درترافيك وزندگي روزمره مردم داشته و توليد سرو صدا و آلودگي هوا ناشي از حفاري ماشين هاي ساختماني را به همراه دارند. لذا لازم است روش بدون ترانشه براي صنعت آب و فاضلاب در حل مسائل بازسازي صنعت تدريجي حاكم گردد.