رويكردي نوين در ارزيابي كيفيت منابع آب زيرزميني با تكيه بر منطق فازي

در اين تحقيق از مدل تلفيقي استنتاج فازي به منظور توسعه شاخص ارزيابي كيفيت منابع آب زيرزميني استفاده شده است. براي توسعه شاخص مذكور 8 پارامتر كيفي شامل pH، كل جامدات محلول، سختي كل، قليائيت، غلظت يون هاي كلسيم، منيزيم، سولفات و كلر به عنوان ورودي هاي مدل در نظر گرفته شد. در محاسبه شاخص كيفيت فازي از عملگر استلزام ممداني و نيز عملگرهاي حداكثر و حداقل استفاده گرديده است. علاوه بر اين، به منظور ارزيابي كارايي مدل، شاخص فازي با شاخص كيفيت آب تيواري و ميشرا مورد مقايسه قرار گرفت. نتايج به دست آمده دلالت بر آن دارد مطالعه كيفيت آب زيرزميني دشت نيشابور در طي دوره 10 ساله مورد به طور قابل ملاحظه اي كاهش يافته است. بر اساس نتايج مدل فازي، در 23، 15 و 62 درصد از مناطق دشت كيفيت آب به ترتيب مطلوب، قابل قبول و غيرقبول ارزيابي شده است. صحت سنجي نتايج مدل نشان داد كه مدل استنتاجي فازي ارائه شده در مقايسه با شاخص كيفيت تيواري و ميشرا از كارايي بسيار مطلوبي برخوردار است.