امواج گرانشي در يك مدل ماده تاريك دو مولفه اي

Gravitational waves in a two-component dark matter model

ما يك تعميمي از مدل استاندارد(SM) را بررسي مي كنيم كه مي تواند شامل دو كانديدا براي ماده تاريك (DM)، يك فرميون ديراك و يك ماده تاريك برداري (VDM) تحت گروه پيمانه اي (1)U جديد در بخش پنهان باشد. مدل ناوردا مقياس كلاسيكي است و تقارن الكتروضعيف بدليل اثرات حلقه (Loop) شكسته مي شود. فضاي پارامتر مجاز با توجه به قيد هاي تجربي فعلي و حد هاي پديده شناسي بررسي مي شود. فضاي پارامتر مدل در بازه جرمي GeV 5000 MV 1 و GeV 5000 Mψ 1 بررسي مي شود. تعداد زيادي نقاط در اين بازه جرمي وجود دارد كه در توافق با همه قيد هاي پديده شناسي هستند. گذار فاز الكتروضعيف شرح داده شده و بعضي نقاط در فضاي پارامتر وجود دارد كه در توافق با قيد هاي چگالي باقيمانده و كشف مستقيم است در حاليكه بطور همزمان مي تواند منجر به گذار فاز الكتروضعيف مرتبه اول شود. امواج گرانشي توليد شده در طي اين گذار فاز مي تواند در تداخل سنج هاي فضايي آينده همانند LISA و BBO جستجو شوند.

We study an extension of the Standard Model (SM) which could have two candidates for dark matter (DM) including a Dirac fermion and a Vector Dark Matter (VDM) under new U(1) gauge group in the hidden sector. The model is classically scale invariant and the electroweak symmetry breaks because of the loop effects. We investigate the parameter space allowed by current experimental constraints and phenomenological bounds. We probe the parameter space of the model in the mass range 1 MV 5000 GeV and 1 Mψ 5000 GeV. It has been shown that there are many points in this mass range that are in agreement with all phenomenological constraints. The electroweak phase transition have been discussed and shown that there is region in the parameter space of the model consistent with DM relic density and direct detection constraints, while at the same time can lead to first order electroweak phase transition. The gravitational waves produced during the phase transition may be probed by future space-based interferometers such as LISA and BBO.