استفاده از بازدارنده ي 2-مركاپتو بنزوتيازول و نانو ذرات تيتانيوم كاربيد به منظور افزايش خواص ضد خوردگي در پوشش اپوكسي

در اين پژوهش، به منظور بهبود خاصيت ضد خوردگي پوشش پركاربرد اپوكسي، از تركيب آلي 2- مركاپتوبنزوتيازول به عنوان بازدارنده استفاده شده است. هم چنين، از نانو ذرات تيتانيوم كاربيد به عنوان حامل بازدارنده مذكور استفاده شده است. در ابتدا، پراكندگي مناسب نانو ذرات تيتانيوم كاربيد در حلال هاي مختلف و توزيع آن در پوشش پليمري با استفاده از دستگاه تفرق نور پويا مورد بررسي قرار گرفت. مقدار بهينه براي پراكندگي مناسب نانو ذرات در حلال هاي آلي، حدود mg/ml2/0 است، كه اين نسبت براي حلال هاي مورد استفاده ماننده اتانول، متانول و استون رعايت شد. مشخص شد كه بهترين حلال براي پخش مناسب نانوذرات تيتانيوم كاربيد، اتانول مي باشد. ويژگي ديگر اين حلال، حلاليت مناسب بازدارنده 2- مركاپتوبنزوتيازول در آن مي باشد. هم چنين، در آماده سازي اين پوشش ها از پلي وينيل پيروليدون استفاده شده است. اين تركيب آلي دو ويژگي مناسب دارد. اول اينكه، محلول در اتانول است، دوما، به دليل اينكه بار مخالف نانو ذرات تيتانيوم كاربيد و بازدارنده 2-مركاپتوبنزوتيازول در حلال اتانول دارد، باعث پايداري نانو ذرات شده و هم چنين به عنوان پلي براي اتصال نانو ذرات و بازدارنده مي باشد. براي مشخصه يابي و تشخيص وجود نانو ذرات بر روي سطح زير لايه (فولاد ساده كربني) ، از ميكروسكوپ الكتروني روبشي گسيل ميدان استفاده شد. مقدار بهينه نانو ذرات در زمينه اپوكسي به منظور بهبود خاصيت محافظت كنندگي و جلوگيري از كلوخه شدن، با استفاده از ميكروسكوپ الكتروني روبشي گسيل ميداني به ميزان 25/0 درصد وزني نسبت به وزن پوشش (اپوكسي و سخت كننده) به دست آمد و از طيف سنجي امپدانس الكتروشيميايي جهت بررسي عملكرد حفاظت كنندگي پوشش ها و بررسي عملكرد خودترميم كنندگي پوشش حاوي بازدارنده استفاده شد.