بررسي علل افزايش افت فشار در بستر كاتاليستي 3 و4 كنورتر در كارخانه اسيد شماره 1 مجتمع مس سرچشمه رفسنجان

يكي از مهم‌ترين مراحل توليد اسيدسولفوريك به روش تماس، اكسايش گاز SO2 به SO3 مي باشد. در كارخانه اسيد سولفوريك شماره 1 مجتمع مس سرچشمه، اين مرحله در يك كنورتر شامل 4 بستر كاتاليستي حاوي V2O5 انجام مي شود. كاتاليست ها بعد از مدتي از شدت فعاليت و توانايي‌شان در تبديل كاسته مي شود. در حالت عادي طول عمر كاتاليست هاي بستر اول و دوم 5 تا 6 سال و كاتاليست-هاي بستر سوم و چهارم بيشتر از 10 سال مي باشد. بااين‌حال پس از بررسي سنسورهاي افت فشار و بازرسي در حين تعميرات اورهال مشخص شد كه كاتاليست هاي بستر سوم پس از گذشت 3 سال از تعويض، غيرفعال و به‌صورت پودر شده درآمده بودند كه از نظر اقتصادي و همچنين عملكرد كارخانه به‌منظور كاهش انتشارات SO2 دچار مشكل شده بود. هدف از اين مقاله ريشه‌يابي عوامل متعددي است كه باعث مسموميت كاتاليست ها و افزايش ميزان افت فشار در بستر و جلوگيري از رخداد دوباره اين مسئله مي باشد. اين موضوع از دو ديدگاه ساختاري و تركيب شيميايي مورد بررسي قرار گرفت. تصاوير ميكروسكوپ الكتروني و طيف‌سنجي اشعه ايكس نشان داد كه رسوبات موجود در كاتاليست بيشتر حاوي عناصر آهن، گوگرد و اكسيژن مي باشند. همچنين در تائيد موارد مذكور، آزمون هاي XRD و XRF نشان داد كه تشكيل سولفات آهن منجر به تخريب كاتاليست ها شده است. حضور سولفات آهن مي تواند ناشي از خوردگي در داكت هاي ورودي به بستر از برج جذب مياني و ورود بخارات اسيدسولفوريك به كاتاليست و تشكيل سولفات هاي آهن باشد.