مروري بر پوشش‌هاي نيكل-مس سنتزشده به روش رسوب‌دهي الكتريكي: كاربردها، ساختار، پارامترهاي پوشش‌دهي، خواص مقاومت به خوردگي

آلياژهاي نيكل- مس به دليل مقاومت به خوردگي بسيار عالي براي كاربرد در محيط‌هاي اسيدي و قليايي مورد توجه هستند. آلياژ مونل شامل 70 نيكل-30 مس (درصد وزني) مقاومت به خوردگي مناسبي در محيط‌هاي دريايي دارد. اگرچه به دليل قيمت بالا، آلياژ ريختگي مونل همواره قابليت كاربرد به‌صورت ماده توده را ندارد. به‌همين دليل، پوشش‌هاي آلياژي نيكل- مس بر روي فولاد ساده كربني پتانسيل زيادي براي جايگزين كردن آلياژ مونل دارند. رسوب‌دهي الكتريكي با مزايايي مانند هزينه نسبتاً كم، قابليت صنعتي‌شدن و توانايي كنترل تركيب پوشش‌هاي آلياژي با تغيير پارامتر‌هاي فرايند، پركاربردترين روش براي ايجاد اين پوشش‌ها است. مهمترين چالش در رسوب‌دهي الكتريكي پوشش آلياژي نيكل- مس، فاصله زياد بين پتانسيل احيا استاندارد اين دو فلز است. براي رسوب‌دهي آلياژي اين دو فلز لازم است تا اختلاف پتانسيل آن‌ها به‌گونه‌اي كاهش يابد. بدين منظور، معمولاً از يك عامل كمپلكس‌كننده استفاده مي‌شود. تري‌ سديم سيترات به دليل سمّيت كمتر و ارزان‌تر بودن بيشترين كاربرد را در اين زمينه داشته است. با اين‌حال، مهمترين مشكل اين حمام ‌ها، ناپايداري و تشكيل رسوب در آن است كه باعث شده كاربرد صنعتي اين روش با محدوديت مواجه باشد. نسبت غلظت يون‌ها در حمام سيتراتي و pH، مهمترين عوامل تاثيرگذار بر پايداري حمام‌ هستند. مطالعات مختلفي در زمينه رسوب‌دهي الكتريكي پوشش‌هاي آلياژي نيكل- مس با تغيير پارامترهاي فرايند مانند شدت جريان، اختلاف پتانسيل، دما، زمان و همچنين ويژگي‌هاي حمام و تاثير آن بر ويژگي‌هاي پوشش انجام شده كه در اين پژوهش به مرور تعدادي از آن‌ها پرداخته شده است تا نحوه پرداختن به چالش‌هاي موجود شناسايي شود. همچنين، مقاومت به خوردگي بررسي شد.