مطالعه تنوع ژنتيكي گياه آقطي در شمال ايران

امروزه نشانگرهاي مولكولي وسيله مطمئني براي مطالعه ساختار اكولوژيكي و ژنتيكي جوامع گياهي هستند. گياه دارويي آقطي با نام علمي Sambucus ebulus (Adoxaceae) به زبان مازندراني پلم از گونه هاي ارزشمند و بومي مناطق جنوبي و مركزي اروپا، شمال غربي آفريقا و جنوب غربي آسيا (به ويژه شمال ايران) مـي باشـد. هدف از انجام اين تحقيق مطالعه ي تنوع ژنتيكي جمعيت هاي مختلف آقطي در سه استان گلستان، گيلان و مازندران (شمال ايران) مي باشد. آزمون AMOVA، اختلاف ژنتيكي معني داري را در بين جمعيت هاي مطالعه شده نشان داد P = 0.001))، بر اين اساس، جمعيت ها از نظر ژنتيكي از هم متمايز هستند. طبق آزمون AMOVA 87% از تفاوت هاي ژنتيكي بين جمعيت ها و 13% درون جمعيت ها وجود دارد. بنابراين سطح بالايي از تنوع ژنتيكي در بين جمعيت ها روي داده است. آزمون منتل بين فواصل جغرافيايي و ژنتيكي، همبستگي معني داري را در بين جمعيت ها نشان داد ( P = 0.01). بنابراين همانطور كه جمعيت ها از لحاظ جغرافيايي از يكديگر دور مي شوند، از نظر صفات ژنتيكي نيز از يكديگر واگرا مي شوند. داده هاي حاصل از مطالعات تنوع ژنتيكي بر اساس ماركر ISSR، با استفاده از روشهاي آماري متفاوت رسته بندي و خوشه بندي از قبيل PCA، PCOA، UPGMA و WARD مورد ارزيابي قرار گرفتند و در همه ي موارد نتايج مشابه مشاهده شد.