جايگاه گياهان دارويي در توسعه روستايي

The place of medicinal plants in rural development

توسعه روستايي به عنوان راهبردي براي بهبود زندگي اجتماعي–اقتصادي مردم فقير روستايي در نظر گرفته شده است. به علاوه آن شامل انتشار منافع توسعه در بين فقيرترين افراد نواحي روستايي يا به عبارت ديگر كشاورزان كوچك، اجاره داران، افراد فاقد زمين و ديگر گروه هاي محروم است و از آنجا كه هدف اصلي توسعه روستايي كاهش فقر است برنامه هاي توسعه روستايي بايد به منظور بهبود بهره وري، توسعه منابع انساني و گسترش فرصت هاي اشتغال طراحي شود و روند توسعه نيز نبايد بنيان هاي محيطي را تخريب كند. همچنين رونق مصرف گياهان دارويي مزاياي اقتصادي زيادي را در پي دارد به طوري كه كاشت گياهان دارويي يك فعاليت توليدي كاربر بوده و با سرمايه كم مي توان درآمد بالايي را نصيب اقشار كم درآمد كند و به رونق اقتصادي روستاها كمك نمايد. رشد و توسعه بخش كشاورزي همواره يكي از محورهاي اساسي توسعه اقتصادي به شمار مي آيد. با تحول كشاورزي و تقويت اقتصاد روستايي بسياري از شاخص هاي توسعه روستايي نظير ايجاد اشتغال و درآمد دائمي براي كشاورزي زمينه تحقق پيدا خواهد نمود. بازار گياهان دارويي از ديرباز تاكنون جهت خريد و فروش، فرآوري و استفاده از اين گياهان در طب سنتي دنيا رواج داشته است. اين بازار در عصر حاضر، يكي از استراتژي هاي توسعه جوامع روستايي ايران بشمار مي رود. نقش و جايگاه روستاها در فرآيندهاي توسعه اقتصادي، اجتماعي و سياسي در مقياس محلي، منطقه اي، ملي و بين المللي و پيامدهاي توسعه نيافتگي مناطق روستايي چون فقر گسترده، نابرابري فزاينده، رشد سريع جمعيت، بيكاري، مهاجرت، حاشيه نشيني شهري و غيره موجب توجه به توسعه روستايي گرديده است. ايجاد اشتغال در روستا براي جوامع روستاي اعم از زنان، جوانان و اقشار كم درآمد سبب مي شود كه سطح رفاه و معشيت آنان بالا برود و از مهاجرت آنان از روستاو بزهكاري جلوگيري كرده كه خود موجب ثبات اجتماعي و سياسي كشور نيز مي شود.