بررسي كاربرد گياهان دارويي در فضاي سبز شهري با تاكيد بر مناطق گرم و خشك جنوب

Investigating the use of medicinal plants in urban green spaces with emphasis on hot and dry areas in the south of the country

فضاهاي سبز شهري به عنوان ريه هاي تنفسي شهر به شمار مي روند. ﻣﻨﻈﻮر از ﻓﻀﺎي ﺳﺒﺰ ﺷﻬﺮي، ﻧﻮﻋﻲ از ﺳﻄﻮح ﻛﺎرﺑﺮي زﻣﻴﻦ ﺷﻬﺮي ﺑﺎ ﭘﻮﺷﺶ ﻫﺎي ﮔﻴﺎﻫﻲ اﻧﺴﺎن ﺳﺎﺧﺖ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻢ واﺟﺪ ﺑﺎزدﻫﻲ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ و ﻫﻢ واﺟﺪ ﺑﺎزدﻫﻲ اﻛﻮﻟﻮژﻳﻚ و ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻳﻚ ﻋﺎﻣﻞ زﻧﺪه ﻣﻮرﻓﻮﻟﻮژﻳﻚ ﺷﻬﺮ اﺳﺖ. كاشت گياهان داروئي در فضاي سبز امكان آشنايي و افزايش آگاهي هاي اجتماعي، نسبت به اين گياهان را فراهم مي كند. ارزش ﮔﺬاري و ﺷﻨﺎﺳﺎﻧﺪن ﻧﻘﺶ ﺣﻴﺎﺗﻲ ﮔﻴﺎﻫﺎن داروﺋﻲ در ﭘﻴﺸﺒﺮد اﻫﺪاف ﻣﻠﻲ و دﺳﺘﻴﺎﺑﻲ ﺑﻪ ﻣﻌﻴﺎر ﻫﺎي ﺟﻬﺎﻧﻲ در راﺳﺘﺎي ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺳﻼﻣﺖ و ﻧﺸﺎط ﺟﺎﻣﻌﻪ، ﺧﻮد ﻛﻔﺎﻳﻲ، اﻳﺠﺎد اﺷﺘﻐﺎل، ﺗﻮﺳﻌﻪ اﻗﺘﺼﺎدي، زﻳﺴﺖ ﻣﺤﻴﻄﻲ، اﻣﻨﻴﺖ ﻏﺬاﻳﻲ و ﺣﻔﻆ ذﺧﺎﻳﺮ ژﻧﺘﻴﻜﻲ از ﻧﻈﺮ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﭘﺎﻳﺪار اﻣﺮي اﺟﺘﻨﺎب ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ اﺳﺖ. همچنين اختصاص فضاي سبز محيط هاي آموزشي به كشت گياهان دارويي، زمينه براي تحقيق در جنبه هاي مختلف گياهان دارويي را ممكن مي سازد. از جمله گياهان دارويي كه در توسعه فضاي سبز شهري مورد استفاده قرار گرفته، مي توان از مورد معطر، رزماري، اسطوخودوس، ختمي، گل سرخ، گاوزبان، هميشه بهار و مانند آنها نام برد. ﺷﻨﺎﺧﺖ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎي داروﺋﻲ ﺑﻮﻣﻲ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺗﻮاﻧﻨﺪ كمبود آب و ﻛﻴﻔﻴﺖ ﻧﺎﻣﺴﺎﻋﺪ ﺧﺎك را تحمل كنند در ﻃﺮاﺣﻲ ﻓﻀﺎي ﺳﺒﺰ شهري ﺿﺮورﺗﻲ اﺟﺘﻨﺎب ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ است. ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎ ﻫﺪف ﺑﺮرﺳﻲ و ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ اﺳﺘﻔﺎده از ﮔﻴﺎﻫﺎن دارويي در ﻓﻀﺎي ﺳﺒﺰ ﺷﻬﺮي با توجه به ﺗﻮاﻧﺎﺋﻲ اﻗﻠﻴﻤﻲ و اﺣﻮال ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ﻣﻨاطق گرم جنوب كشور تدوين شده است.