بررسي مقايسه اي نيروهاي لرزه اي طراحي ديافراگم هاي بتني مسلح درجا درآيين نامه هاي مختلف

ديافراگم ها اعضاي باربر جانبي افقي در سازه ها هستند كه علاوه بر تحمل بارهاي ثقلي، نقشي حياتي در انتقال بارهاي لرزه اي به اعضاي قائم مقاوم در برابر بار جانبي همانند ستون ها و ديوارهاي برشي و يا مهاربندها ايفا مي كنند . ضروريست ديافراگم ها به صورتي طراحي گردند كه در مسير انتقال بار به اعضاي قائم اختلالي ايجاد نگردد . در محاسبه نيروهاي ديافراگم رويكردهاي متفاوتي در آيين نامه هاي مختلف وجود دارد. يكي از اين تفاوت ها اثر جنس و نوع ديافراگم است. به طور مثال در روش جايگزين، آيين نامه بارگذاري آمريكا [1] ضرايب كاهش نيروي ديافراگم را با توجه به نوع ديافراگم ارائه مي دهد در حاليكه در روش عمومي همين آيين نامه و در روش آيين نامه بارگذاري لرزه اي نيوزيلند [2] براي تمام ديافراگم ها فقط يك روش محاسبه نيرو را در نظر مي گيرند. در اين مقاله به بررسي و مقايسه روش هاي محاسبه نيروي ديافراگم هاي بتني مسلح درجا در آيين نامه هاي بارگذاري آمريكا [1] و نيوزيلند [2] بعنوان آيين نامه هاي تراز اول در طراحي لرزه اي پرداخته مي شود و به صورت جزئي نگر به تفاوت روش هاي اين دو آيين نامه اشاره خواهد شد.