ارزيابي اثر افزودني‌هاي معدني رايج بر رئولوژي بتن‌ فوق‌توانمند – مروري بر تحقيقات گذشته

امروزه با توجه به اهميت مفاهيمي چون مقاومت فشاري، خمشي و كششي مطلوب، عدم گسيختگي ترد و ايجاد شكل‌پذيري زياد در مقاومت‌هاي بالا، دوام كافي در شرايط مختلف از جمله انواع مخاطرات فيزيكي، شيميايي، آتش‌سوزي و همچنين هزينه‌هاي چرخه عمر و... استفاده از بتن فوق‌توانمند جايگاه ويژه‌اي در دنيا پيدا كرده است. اما همانند بسياري از مصالح ديگر، در كنار تمام نقاط قوت بتن فوق‌توانمند، كاستي‌هايي نيز مشاهده شده است. يكي از پيش پا افتاده‌ترين چالش‌هاي اين نوع بتن، در حالت بتن تازه است؛ بدين صورت كه به علت سفتي و لزج بودن بتن فوق‌توانمند به نسبت ساير بتن‌ها كه ريشه در عوامل متعددي همچون نسبت آب به سيمان بسيار پايين و داشتن الياف دارد، كار كردن با اين بتن در حالت تازه با چالش‌هايي همراه است. از اين چالش‌ها مي‌توان به سخت‌تر شدن فرآيندهايي چون مخلوط كردن، جاي‌دادن و تراكم بتن اشاره كرد كه در نتيجه‌ي آن‌ها آثار منفي متعددي مانند ايجاد حباب‌هاي تصادفي و عدم توزيع و جهت‌گيري مناسب الياف‌ها ظاهر خواهند شد و خود دليلي خواهند بود بر افت مقاومت و دوام. بنابراين مطالعه موضوع رئولوژي بتن‌هاي فوق‌توانمند ضروري‌ست. يكي از زمينه‌هاي موجود براي بررسي خواص رئولوژيكي بتن فوق‌توانمند، تاثير افزودني‌هاي معدني‌ست؛ به اين معنا كه مي‌توان با اضافه و يا جايگزين كردن انواع افزودني‌هاي معدني به جاي يكديگر در طرح مخلوط بتن و به كارگيري روش‌هايي دقيق و يا كيفي همچون استفاده از رئومتر، آزمايش‌هاي جريان اسلامپ، قيف V، حلقه J و آزمايشاتي مشابه، تغييرات در خواص رئولوژيكي را سنجيد. در اين مقاله سعي شده‌است به مطالعات پيشين در اين زمينه پرداخته شود. طبق بررسي‌ها، ديده شد عموما كاربرد افزودني‌هاي معدني مختلف منجر به افزايش سرعت كسب تنش تسليم در بتن فوق‌توانمند شده است، كه خود باعث كمتر شدن زمان استفاده مناسب از بتن در حالت تازه مي‌شود. همچنين از قابل‌توجه‌ترين نتايج اين بررسي مي‌توان به بهبود كارايي در حضور پودر شيشه و تاثير منفي خاكستر پوسته‌ برنج بر رواني اشاره داشت.