بررسي عملكرد حسگرهاي خودتشخيص بتني به عنوان حسگر دما

حسگرهاي بتني با قابليت خودتشخيصي، قابليت نظارت و ارزيابي سلامت خود را دارند؛ عملكرد و پاسخ اين حسگرها در سازه‌هاي پر اهميت، به‌ويژه زيرساخت‌هاي بتني، بسيار حائز اهميت است. تغييرات در حسگر بتن ممكن است ناشي از نيروهاي خارجي يا اقدامات محيطي باشند به نحوي كه باعث آشفتگي در شبكه رسانايي مي‌شوند. با استفاده از اين اصل، مي‌توان تنش (يا نيرو)، كرنش (يا تغيير شكل)، ترك، آسيب، دما و رطوبت را در شرايط استاتيكي و ديناميكي تشخيص داد. براي بررسي دقيق رفتار و عملكرد حسگرهاي بتني و افزايش اعتبار خروجي‌هاي اين نوع حسگر، لازم است متغيرهاي تأثيرگذار بر رفتار حسگرشناسايي و شرايط محيطي از جمله دما و رطوبت با دقت بالا و پايداري طولاني مدت اندازه‌گيري شوند. در اين تحقيق به بررسي عملكرد پاسخ حسگرهاي بتني در شرايط دمايي متفاوت تحت تأثير شرايط گرمايشي و سرمايشي در بازه‌ي (-18 تا 80+ درجه سانتي‌گراد) پرداخته شده است از طرفي با تعبيه اين حسگر در ملات بتن روند تغييرات الكتريكي و پاسخ حسگر در 6 ساعت اول بتن‌ريزي برداشت و دقت برداشت حسگر توسط مقايسه با مقادير برداشت شده توسط حسگرهاي فوق حساس PT100 ارزيابي شد. نتايج نشان مي‌دهد كه دما با مقاومت الكتريكي رابطه معكوس دارد و اين اثر در زمينه كاربردي حسگرهاي بتني به جهت استفاده در مناظق با شرايط دمايي شديد امروزه مورد توجه بسياري از محققين قرار گرفته است. در اين راستا گرماي فرايند هيدراسيون سيمان توسط حسگرهاي بتني و حسگر PT100 اندازه گيري شد. نتايج نشان دهنده قابليت بالاي حسگرهاي بتني در تشخيص تغييرات حرارت بتن ناشي از فرايند هيدراسيون سيمان را نشان مي دهد.