بررسي موردي شناسائي عوامل موثر بر اي جاد كارائي خمير سي مان در بتن

پر واضح است كه روش سنتي و رايج توليد بتن در كشور )يعني افزودن آب در بتن جهت دستيابي به اسلامپ مدنظر( موجب تغييرات w/c ميشود كه بيشترين تاثير در مقاومت فشاري بتن سخت شده را دارد. از اينرو شناسائي و كنترل عوامل مرتبط با آب مورد نياز جهت ايجاد كارائي در بتن، گامي مهم جهت ارتقاي مقاومت فشاري بتن سخت شده ميباشد. در اين مطالعه سعي شد تا عوامل مذكور به همراه يك عمليات آزمايشگاهي شناسائي گردند. بنابراين تعداد 11 نمونه سيمان پرتلند نوع2 تهيه گرديد و بر روي آنها آزمايشهاي شيميائي و فيزيكي انجام گرفت. يك نمونه افزودني فوق روان كننده نيز تهيه شد. سپس دو آزمايش ميز جريان )Flow table( و ميني اسلامپ بر روي اين نمونه ها طي دو مرحله انجام گرفت؛ به صورتي كه يك مرحله خمير سيمان فاقد افزودني و يك مرحله خمير سيمان داراي افزودني بود. بطور كلي عوامل موثر در مقدار آب بتن را در سه گروه طرح اختلاط بتن و شرايط محيطي، سنگدان ها و سيمان تشريح شدند. مقايسه نتايج نشان دادند كه ميزان سولفات در سيمان، نرمي (بلين) و فاز آلومينات بيشترين تاثير در ايجاد كارائي خمير سيمان را دارند.