الگوي نظام نوآوري فناورانه دفاعي در جنگ هاي تركيبي

علم و فناوري بايد در بستري از خلاقيت و با راهكارهاي عملياتي به مرحله عمل برسند و در اين راه سياست گذاري هاي كلان علمي و فناورانه بايستي مورد توجه بيشتر قرار گيرند. در حوزه دفاعي نوآوري فناورانه در صورتي كه نظام مند، در قالب يك الگو، سريع و فراگير باشد، مي تواند به صورت تكرارپذير پاسخگوي نيازمندي هاي عملياتي با در نظر گرفتن الزامات جنگ تركيبي باشد و اثربخشي بالايي را هم همراه خواهد داشت. با توجه به تجربيات دهه گذشته در جنگ تركيبي، فضاي تعيين كننده در نبرد زميني اتفاق مي افتد. هدف اين پژوهش ارائه الگوي راهبردي نظام نوآوري فناورانه دفاعي در جنگ تركيبي مي باشد. جامعه آماري پژوهش حاضر، پژوهشگران، اساتيد، متخصصان و صاحب نظران فناوري نظامي با اولويت نبرد زميني بودند كه تعداد120 نفر از آنها شناسايي و80 نفر با روش نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. ابزار اين پژوهش، پرسشنامه اي است كه توسط محقق ساخته شده است. نتايج نشان داد كه سياست گذاري هاي ابلاغي دفاعي، ظرفيت نوآوري، بعد عملياتي نوآوري، دانش تاكتيكها و نظريه هاي دفاعي از پيش نيازهاي اصلي و خلاقيت، نوآوري، حس-سازي، طراحي، فناوري و مرزشكني دانش، سازمان نوآور نظامي و جنگ تركيبي از مهمترين ابعاد و متغيرهاي اصلي الگوي راهبردي نظام نوآوري فناورانه دفاعي در جنگ تركيبي هستند.