شناسايي و طبقه بندي كاربردهاي فناوري هاي شالوده شكن در جنگ هاي آينده (مورد مطالعه: ارتش جمهوري اسلامي ايران)

امروزه نقش فناوري در جنگ، صرفا به عنوان يك عامل توانا ساز نيست، بلكه هسته اصلي جنگ را تشكيل مي دهد. در اين امتداد، تحقيق حاضر به دنبال تعيين سطح كاربرد، نوع تاثير و اكتساب فناوري هاي شالوده شكن دفاعي-نظامي در ارتش جمهوري اسلامي ايران است. تحقيق حاضر با رويكرد اكتشافي و اتكا به نظرهاي 19 نفر از فرماندهان، مديران و خبرگان حوزه دفاعي، تعداد 23 فناوري شالوده شكن را شناسايي نمود. پرسشنامه فناوري هاي شالوده شكن مستخرج از آثار نظامي در اختيار خبرگان قرار گرفت تا ايشان ضرورت استفاده از آنها را در ارتش جمهوري اسلامي ايران مشخص كنند. بر اساس نظر مشاركت كنندگان و بر اساس سطح معني داري آزمون فريدمن، رتبه كليه فناوري ها معنادار بودند و رتبه پرنده هاي بدون سرنشين، فناوري هاي جنگ سايبري، هوش مصنوعي، رباتيك و يادگيري ماشين بالاتر از ساير فناوري ها شناخته شدند. همچنين كليه فناوري ها توسط خبرگان از نظر نوع تاثير بر ميدان نبرد در 4 بعد اتصالي، كُشندگي، خودكاربودن و پايداري منطقه نبرد طبقه بندي شدند. همچنين، فناوري هاي موصوف، از نظر سطح كاربرد در 3 بعد تكنيكي، تاكتيكي و راهبردي، طبقه بندي شد. در نهايت، خبرگان پژوهش به تعيين وضعيت آجا در اكتساب اين فناوري ها در سه بعد تقليدي، تطبيقي و تسلّطي پرداختند. مساعدت نظري و عملي مقاله، تبيين كاربرد انواع فناوري هاي شالوده شكن نظامي در جنگ هاي آينده است.