تعيين راهكارهاي نظامي چين در بازپس گيري تايوان، بر اساس تجربيات مطرح ترين عملياتهاي آبخاكي جهان در قرن بيستم ميلادي

همزمان با افزايش تنش هاي سياسي و نظامي بين ايالات متحده آمريكا و جمـهوري خلـق چين در مناقشه تايوان، تمركز مطالعـات اكثر تحلــيلگران سـياسـي و استراتژيـست هاي نظـامي غربي و عـلي الخصوص صاحب نظران آمريكايي به توانمندي هاي ارتـش آزادي بخـش خلـق چيـن در اجـراي عمليات آبخـاكي احتمالي براي بازپس گيري مجمـع الجـزاير تايـوان،معطـوف گرديده است؛ لذا با توجه به ماهيت متفاوت عملياتهاي آبخاكي نسبت به ساير عملياتهاي نظـامي از نظر پيچيدگي و هماهنگي در تمام سطوح صـف و سـتاد، استلزام آن به يك طرحريزي كامـل و جامــع را به امري غير قابـل انكـار و اجتناب ناپذير تبديل نـموده است. اين مقـاله بر اساس مطالعه و بررسـي تحقيـقات دانشكـده جنگـهاي دريـايي ايـالات متحـده آمريكـا و با رويكرد پژوهش تاريخي- كاربردي تـهيـه شـده كه به تحليلِ تلاشـهاي ارتـش آزادي بخش خلـق چين نسبت به درك و بررسـي سازمان يافـته و منظم در حوزه عمليات هاي موفق و كلاسيك آبخاكي كه توسط كشورهاي بلوك غرب در قرن اخير اجرا گرديده است، با لحاظ نمودن اين مهم كه چين فاقـد هرگونـه تجربه قابل اهمـيت در حوزه عمليات آبخاكي مي باشد، مبـادرت ورزيـده و نهايتاً در نتيجه گيري پاياني، يافته هاي خود را در يك حوزه تركيـبي از نبـردهاي زيردريايي تـوأم با برتري هوايي و بهره برداري از اصل غافلگـيري و فريـب، جمع بندي كرده است؛ به عبـارتي ديگر، استـنباط كلـي چين درباره هرگونه طرحريزي سنـاريو بر عليه تايوان در آينده، احـتمالاً بر پايه به كارگيري اصول و ملاحظات مشـابه نتايج اين مقاله، خواهد بود.