مروري بر خصوصيات بتن‌هاي حاوي ضايعات پلاستيك و ذرات نانو به منظور استفاده در ساخت سازه‌هاي نظامي زيرزميني (با رويكرد كاهش ضريب رسانندگي حرارتي)

تجهيزات نظامي مناسب كليد بقاي كشور در مقابل حملات دشمنان خواهد بود. از جمله تجهيزات نظامي كارآمد مي‌توان به سازه‌هاي نظامي زيرزميني اشاره كرد. اما، اين سازه‌ها در خطر شناسايي توسط دوربين‌هاي حرارتي قرار دارند. بنابراين، استفاده از مصالح با ضريب رسانندگي حرارتي كم در ساخت اين سازه‌هاي نظامي اهميت ويژه‌اي دارد. ضايعات پلاستيك از جمله موادي هستند كه كاربرد آن‌ها در ساخت بتن بعنوان جايگزين سنگدانه‌هاي طبيعي، علاوه بر كمك شايان به محيط‌زيست، مي‌تواند بطور قابل‌ملاحظه‌اي ضريب رسانندگي حرارتي بتن را كاهش دهد. تحقيقات نشان مي‌دهد كه جايگزيني 50 درصدي سنگدانه‌هاي طبيعي با ضايعات پلاستيكي مي‌تواند ضريب رسانندگي حرارتي بتن را تا حدود 60 درصد كاهش دهد. اما، اين كاهش در ضريب رسانندگي حرارتي با ايجاد ضعف در خصوصيات مكانيكي بتن همراه است. تحقيقات نشان مي‌دهد يكي از راه‌هاي تقويت خصوصيات مكانيكي در بتن‌هاي عايق حرارت، استفاده از تكنولوژي نانو مي‌باشد. ذرات نانو به دليل سطح ويژه و مدول يانگ بالا مي‌توانند حتي در مقادير استفاده بسيار كم نيز تاثير قابل‌توجهي در بهبود خصوصيات مكانيكي بتن داشته باشند. از جمله مواد نانو موثر در خصوصيات مكانيكي بتن مي‌توان به نانو گرافن اكسايد، نانو سيليس و نانو كلسيم كربنات اشاره كرد. تحقيقات نشان دهنده‌ي آن است كه استفاده از اين ذرات حتي در مقادير بسيار كم نيز خصوصيات مكانيكي بتن را بطور قابل‌توجهي بهبود مي‌بخشد.