توسعه قابليت و كاربرد عمليات استراتژيك سايبري در جنگ هاي معاصر و آينده با رويكرد كيفي

شناخت صحيح و ورود به موقع در عرصه هاي نوين دفاعي همواره يكي از دغدغه هاي طراحان و بازيگران حوزه راهبرد و دفاع مي‌باشد زيرا در طي تاريخ، دكترين، سازمان و استراتژي نظامي به خاطر خط شكني هاي انقلابي در فناوري، دستخوش تغييرات عميق شده اند بطوريكه جنگ ها از حالت سنتي به جنگ هاي الكترونيكي و سايبري تغيير يافته است. روند رو به رشد پيشرفت و تحول روزافزون فناوري اطلاعات و كاربرد گسترده آن در عرصه فضاي مجازي و استفاده از ابزار و تجهيزات سخت افزاري و نرم-افزاري مرتبط، بر روش ها و فنون نبردها تاثير داشته و شكل جديدي از جنگ را پديد آورده و الزام نيروهاي مسلح كشورها، بهره-برداري از آخرين دستاوردهاي فناوري را امري حياتي نموده است از اين رو هدف اصلي اين پژوهش نيز توسعه قابليت و كاربرد عمليات استراتژيك سايبري در جنگ هاي معاصر و آينده است كه با رويكرد كيفي و بصورت كتابخانه اي انجام شده است. نتايج حاصل از اين پژوهش نشان داد كه دولت ها از طريق عمليات سايبري استراتژيك به دنبال دستيابي به اهداف امنيتي و سياست خارجي بدون درگيري فيزيكي يا در واقع حتي درگيري رسمي هستند همچنين تا به امروز، بيشتر اهداف شناخته شده عمليات سايبري، عمدتاً زيرساخت هاي ملي حياتي يا نهادهاي مدني برجسته بوده است تا اهداف نظامي و عمليات استراتژيك سايبري، قابليت زيادي براي ايجاد آسيب جانبي دارند بطوريكه اين تسليحات ممكن است مستقيماً زيرساخت‌هاي غيرنظامي را هدف قرار داده تا اراده مردم را براي مبارزه كاهش دهند از اين رو عمليات سايبري ممكن است تأثير مستقيم تري بر جامعه مدني و ثبات دولت، بويژه در زمان صلح، در مقايسه با عمليات فيزيكي داشته باشد ضمنا سلاح‌هاي سايبري قابليت دقت بسيار خوبي دارند ليكن كاربرد تسليحات سايبري مي تواند عواقبي داشته باشد كه توسط آغازگر ناخواسته است.