موانع نهادي در مراحل تدوين و اجراي سند چشم‌انداز ۱۴۰۴ جمهوري اسلامي ايران

سند چشم‌انداز 1404 در جمهوري اسلامي ايران، به عنوان يك نقطه عطف استراتژيك، براي راهبرد‌ها و اهداف توسعه كشور در مدت زمان معيني طراحي شده است. اين سند به عنوان يك نماي كلي جامع براي تدوين سياست‌ها و تصميمات در حوزه‌هاي اقتصادي، اجتماعي، فرهنگي، و فناورانه مطرح شده است. با اينكه هدف اصلي آن تحقق توسعه گسترده و پايدار است، اما راه اجراي اين سند همواره با چالش‌ها و موانعي همراه است كه نياز به بررسي دقيق هوشمندانه دارد. در اين مفهوم، سند چشم‌انداز 1404 نقشي حياتي در تعيين سياست‌ها، الگوها و استراتژي‌هاي توسعه كشور ايفا مي‌كند. اين سند به عنوان يك چارچوب مهم، اصلي و فراگير، براي تحقق اهداف اقتصادي و اجتماعي، به طور گسترده از نهادها و ارگان‌هاي مختلف تا سطح جامعه، تأكيد بر هماهنگي و همكاري دارد. با اين وجود، تحقق اين اهداف با وجود چالش‌ها و موانع بسيار نيازمند نقد سازنده و تدابير جديد سازنده و راه‌گشا مي‌باشد. بنابراين در نظر است با فراهم آوردن ابزارهاي مفهومي در بررسي نهادهاي قانوني، رسمي مرتبط با سياست‌هاي كلي نظام، جايگاه ويژه نوع تفكر و نگرش سيستم‌مند و نهادي به نحوه تدوين برنامه‌ها چگونگي عملكرد مفاهيم نهادي در تحقق و يا عدم تحقق اهداف اسناد سياست‌هاي كلي نظام و ارزيابي عالمانه آن باعث تقويت توان استنباط و استنتاج افراد و دست‌اندركاران اين سياست‌ها شده و بستر لازم براي نيل به اهداف اسناد سياست‌هاي كلي را فراهم سازد. بر همين اساس، مطالعه حاضر به ارزيابي موانع نهادي در مراحل تدوين و اجراي سند چشم‌انداز ۱۴۰۴ جمهوري اسلامي ايران پرداخته است.