پياده‌سازي نظام حكمراني خوب؛ ضرورتي براي تحقق سند الگوي پايه اسلامي ايراني پيشرفت

مقدمه: مسئله ناكارآمدي عملكردي يكي از مهم‌ترين چالش‌هاي ايران است كه دستاوردهاي ارزشمند جامعه را در حوزه‌هاي گوناگون تحت‌الشعاع قرار داده است. اين پژوهش به دنبال تبيين نظريه حكمراني خوب در راستاي تحقق تدبير پنجاه و دوم سند الگوي اسلامي ايراني پيشرفت يعني تقويت اقتدار حاكميتي و ارتقاي نظام سياسي و متناسب‌سازي ساختار اداري كشور با روش‌هاي جديد انجام گرفته است. چهارچوب نظري: حكمراني خوب به عنوان مفهومي ميان رشته‌اي در گذر از مفاهيم حاكميت، حكومت و دولت نضج يافته و با تمركز بر مشروعيت، شفافيت و پاسخگويي، به دنبال پياده‌سازي هشت شاخص مشاركت، شفافيت، مسئوليت‌پذيري، اجماع‌سازي، عدالت و انصاف، حاكميت قانون، كارايي و اثربخشي و حق اظهارنظر و پاسخگويي مي‌باشد. روش: اين پژوهش مبتني بر منطق تحليلي و توصيفي و به روش اسنادي و كتابخانه‌اي بر اساس ادبيات نظري در زمينه حكمراني خوب صورت گرفته است. يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان مي‌دهند به ‌كارگيري مؤلفه‌هاي هشت‌گانه حكمراني خوب، به عنوان راهكاري اساسي براي كاهش و رفع مسئله ناكارآمدي مي‌تواند در تحقق تدابير مندرج در سند الگوي پايه اسلامي ايراني پيشرفت. نتيجه‌گيري: بر اساس آنچه گفته شد، امروزه پرداختن به مباحث حكمراني خوب به عنوان نسخه نجات بخشي براي مديريت نوين محسوب مي‌شود و مي‌تواند به پيشبرد اهداف كلان جمهوري اسلامي ايران كمك كند.